Wróć

Gość wigilijny

  • Autor

    Przemysław Zdrok

  • Wiek adresata

    od 10 lat

  • Zalecana na scenę

    dramatyczną

  • Opracowanie

    Dominika Zaborowicz

  • Obsada

    Justysia (12 lat); Antoś (8 lat); Dorota (ok.40 lat); Adam (ok.40 lat); Krystyna (ok.65 lat); Gość I (dziewczynka); Gość II (mężczyzna); Gość III (starszy pan)

  • Streszczenie

    W domu Justysi i Antosia trwają ostatnie przygotowania do wigilii. Podczas nakrywania do stołu dzieci nalegają, aby wedle tradycji, położyć dodatkowe nakrycie dla zbłąkanego wędrowca. Dorocie nie bardzo podoba się ten pomysł, sugeruje, że przecież „nie ma miejsca, trzeba by rozsunąć stół… no i talerzy z tego kompletu jest tylko pięć”. Adam próbuje wytłumaczyć pociechom, że nie trzeba się tak ściśle trzymać zasad, bo to tylko kolejna świąteczna fikcja. Jak mówi: „(…) puste miejsce jest tylko martwą tradycją. Zostawiamy je z przyzwyczajenia, ale wszyscy mamy nadzieję, że nikt do naszych drzwi nie zapuka. Bo tak naprawdę wcale nie chcemy tutaj zapraszać nikogo obcego.” Dzieci są oburzone, więc Adam proponuje, aby wyobrazili sobie, kim taki gość najprawdopodobniej mógłby być i jakie mogłyby być konsekwencje jego wizyty. Justysia proponuje łzawą historię Marysi z domu dziecka, a Antoś dodaje do opowieści wątek sensacyjny; gościem taty jest pijaczek i złodziej, który okrada rodzinę, a babcia otwiera drzwi przed samotnym starszym panem lekceważonym przez rodzinę. W pewnym momencie wyobrażnia zaczyna mieszać się z rzeczywistością…

  • PRZESŁANIE

    Podobno tradycja ma dla nas duże znaczenie, podobno, bo coraz częściej wybieramy z niej tylko wygodne elementy – choinka, prezenty, opłatek. Wspólne śpiewanie kolęd zastępujemy płytą, a o sianku pod obrusem czy dodatkowym nakryciu mało kto pamięta. Błąd, bo niepielęgnowana tradycja zanika. Podczas tych typowo rodzinnych świąt należy też pamiętać o ludziach samotnych, mieć otwarte serca, a może nawet i domy.

  • Źródło pochodzenia tekstu

    zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2007

  • Lokalizacja

    Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)

Powrót do góry strony