Odziejcie mnie pszczoły

Tematy

• 1. samoakceptacja
  2. poetyckość
  3. wewnętrzna walka
  4. baśniowość
  5. relacje
  6. dojrzewanie
  7. marzenia
  8. samotność
  9. zauroczenie
  10. miłość
  11. zmiana
  12. bohater
  13. bohaterka
  14. wsparcie
  15. przyjaźń
  16. śmierć
  17. przyszłość

• Obsada

  Młody Mężczyzna; Młoda Dziewczyna

• Streszczenie

  Akcja sztuki dzieje się w dwóch planach. Pierwszy to ten, który obserwujemy na scenie: przypadkowe spotkanie dwójki młodych ludzi. Drugi to historia o apodyktycznym królu opowiedziana Chłopakowi przez Dziewczynę. Córka króla była tak piękna, że ten nie potrafił znieść myśli, że ktoś inny mógłby ją oglądać. Rozkazał poddanym pozszywać wszystkie jej suknie, bo wiedział, że bez odzienia nigdzie od niego nie ucieknie. Kiedy już zdecydował się wydać ją za mąż, wybrał starego, jednookiego kandydata, który w mniemaniu króla będzie mógł na nią patrzeć tylko połowicznie. Zrozpaczona królewna marzy o ucieczce, nie ma jednak odwagi – jest naga. Sztuka nie mówi wprost, ale wiele wskazuje na to, że Dziewczyna opowiada zakamuflowaną historię swojego życia. Bohaterka jest zawstydzona, własną nagość przysłania teatralnymi kurtynami. Krępuje się pokazać na scenie. Chłopak bardzo chciałby jej pomóc, aranżuje różne sytuacje, wymyśla dekoracje i ubrania, aby choć odrobinę przełamać zażenowanie Dziewczyny. Sam też nie ma łatwego życia, niedawno stracił siostrę. Spotkanie na swojej drodze zagadkowej Dziewczyny pozwala mu na chwilę zapomnieć o bólu. Żadne z bohaterów nie jest szczęśliwe, oboje wciąż szukają swojej właściwej drogi. To spotkanie jest im potrzebne. Wzajemne poznanie i pozornie absurdalne rozmowy pozwalają zrzucić młodym tkwiące w nich ograniczenia i stają się bodźcem do działania. On dzięki niej odkrywa bezsensowność wiecznego rozpamiętywania śmierci, zrozumie, że trzeba iść do przodu. Ona dojrzewa do poważnej decyzji – opuści dom i zacznie wreszcie żyć własnym życiem. Gdzieś na marginesie powoli rodzi się uczucie.

• PRZESŁANIE

  Jest to pełna metafor, niestroniąca od dowcipu opowieść o dwójce młodych ludzi, którzy poszukują swojej życiowej drogi. Jak się okazuje, żeby ją odnaleźć, należy „ruszyć głową, a nie tylko nogami”. Historia o szeroko pojętym dojrzewaniu, zarówno do podejmowania własnych decyzji i brania za nie odpowiedzialności, jak i do poważnego uczucia i budowania międzyludzkich relacji.

• Źródło pochodzenia tekstu

  Tłumaczenie z języka francuskiego: Ewa Umińska, Tytuł oryginału: „Abeilles, habillez-moi de vous”

• Lokalizacja

  31. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2011 r.)