Polka – Galopka

Obsada

Binio; Monia

Streszczenie

Jest niedziela. W pokoju panuje bałagan. Binio śpi na kanapie, Monia z telefonem w ręce na tapczanie. Zza okna dobiega raz głośniej, raz ciszej polka-galopka, która stanowi muzyczne tło dramatu. Monia musi pracować nawet w niedzielę: zajmuje się reklamą, utrzymuje rodzinę. Kiedyś była aktorką. Biega ze spotkania na spotkanie, w przerwach kłócąc się z mężem. Ich rozmowy toczą się między jednym służbowym telefonem a drugim. Binio jest bezrobotnym reżyserem. Ma żal do żony, że utraciła ideały, że zaniedbuje dom i nie interesuje się córką. Sam nie ma celu życiu i czuje, że je zmarnował. Jest rozgoryczony. Oboje zapominają o urodzinach dziecka. Tusia dzwoni i oświadcza im przez telefon, że rzuca szkołę i wyjeżdża. Binio i Monia powoli uświadamiają sobie, że wciąż się kochają, a przed nimi reszta życia. Biegają radośnie dookoła stołu. Tusia dzwoni i mówi, że stoi pod drzwiami.

PRZESŁANIE

Tempo życia sprawia, że gubimy gdzieś samych siebie i tracimy z oczu bliskich. Jednak póki starczy życia, możemy próbować zacząć od nowa.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2000

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)