Autor:
Lutz Hübner

Streszczenie:
Do pokoju starego Leo w domu opieki przychodzi Jojo, który ma pomalować ściany. Tłumaczy, że wziął na siebie winę kolegi za kradzież motorynki, żeby zwrócić na siebie uwagę pewnej dziewczyny. Leo przez długi czas nie reaguje, symuluje wylew, żeby odciąć się od przytułku. Na początku nie pałają do siebie sympatią. W końcu Leo radzi, żeby Jojo kupował jej co dzień różę i zostawiał na wycieraczce. Prosi go o sprzedanie medali. Okazuje się, że staruszek był sławnym bokserem. Chłopakowi to imponuje. Stary opowiada, jak uderzył pielęgniarza, który naigrywał się z niego. Zamknęli go w tym pokoju, bo uważają go za niebezpiecznego. Jojo sprzedaje pamiątki, w zamian Leo uczy go boksowania. Po pobiciu przez kolegę gangstera chce się zemścić. Leo przekonuje go, że to nie ma sensu. Marzy o ucieczce z domu opieki, ale plan się nie powodzi. Jojo mówi, że pomysł z różą się sprawdził i jest umówiony wieczorem z dziewczyną. Leo jest przygnębiony. Następnego dnia Jojo przynosi bilet na pociąg do Francji i kobiece ubranie potrzebne do ucieczki dla Leo. Staruszek, podarowawszy Jojo swoje bokserskie rękawice, przebiera się.

Przesłanie:
Chłopak uwikłany w gangsterski światek i stary bokser znajdują nić porozumienia mimo dzielącej ich różnicy wieku. Sztuka traktuje o honorze, lojalności i uczciwości, ale przede wszystkim o sile męskiej przyjaźni.

Wiek adresata:
14-18 lat

Obsada:
Jojo, chłopak 16-letni; Leo, mieszkaniec pokoju, ok. 65-70 lat;

Zalecana na scenę:
dramatyczną

Nagrody i wyróżnienia:
Deutscher Jugendtheaterpreis w 1998 roku

Lokalizacja:
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz "Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży" 2003, z. 17, tłum. Lila Mrowińska-Lissewska

Prapremiera:
wrzesień 2004 (Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu i Estrada Poznańska)

Opracowanie:
Justyna Ilasz