CENTRUM SZTUKI DZIECKA

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
Skupiamy ludzi, których łączy jedna pasja: sztuka tworzona dla dzieci i przez dzieci. Swoje działania adresujemy do tych, którzy ledwie uczą się chodzić i mówić, do tych, którzy zawędrowali do żłobka, przedszkola, podstawówki, gimnazjum, liceum, a wreszcie na studia, ale także do tych, którzy nigdy nie tracą głodu i odwagi poznawania świata i siebie w świecie. Przychodzą do nas i spotykają się ze sobą ponad pokoleniami.
Organizujemy imprezy cykliczne o wieloletniej tradycji. Zajmujemy się teatrem, filmem, muzyką, sztukami wizualnymi: bywa, że każdą z tych dziedzin traktujemy osobno, ale najczęściej współbrzmią one ze sobą, dopełniają się - podobnie jak nasz zespół.
Jesteśmy samorządową instytucją kultury, która nie tylko wierzy w swoją misję, ale codziennie ją realizuje.

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
ul. Św. Marcin 80/82
61 809 Poznań

Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Młodzieży

ZNAJDŹ W KATALOGU

Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Młodzieży

Elżbieta Jodko-Kula

Duży zielony problem
Sztuka pokazuje jak wiele niespodzianek może spowodować dziwny prezent. Dowodzi także, że dzieci lepiej od dorosłych, umieją się odnaleźć w zaskakującej sytuacji.

Zapis
Sztuka stanowi udramatyzowany zapis sesji terapeutycznej. Rozmowa, otwarcie na drugiego człowieka, może zapobiec tragedii rozpadu rodziny, braku porozumienia i utracie kontaktu emocjonalnego pomiędzy najbliższymi sobie ludźmi.

Baba J. i reszta

Spektakl „tematyzuje” kwestie baśniowości i fantazji. Opowiada o dziecięcej wrażliwości na fikcyjny świat.

Jak Małgośka piekło posprzątała

Nawet znienawidzone lekcje mogą stać się przyjemne, piekło czyste, a diabły przyjazne - sztuka przekonuje, że wszystko można zmienić, wystarczy trochę chęci i wysiłku.

Julka

Sztuka wnika w problemy współczesnych nastolatków i ich rodziców. Opowiada o świecie z perspektywy młodego człowieka wołającego o czułość, zrozumienie i poważne traktowanie. W wymowny sposób porusza problem niepełnosprawności, powodując wiele wzruszeń.

Paweł

Sztuka realistycznie ukazuje problemy placówek wychowawczych, przemoc, samotność, brak zaangażowania wychowawców. Przede wszystkim traktuje jednak o tym, jak trudno człowiekowi uwolnić się od raz przypiętej etykietki - nikt nie dostrzega wołania o pomoc i gotowości Pawła do resocjalizacji.

Perły szczęścia nie dają

Goniąc za pieniądzem i sławą zapominamy o tym, co naprawdę w życiu ważne. Zatraca się sens przyjaźni, miłości, dziecięcej radości. W życiu jest czas i na zabawę, i na pracę. Nie można przyspieszać biegu wydarzeń.

Kajodudek

Sztuka w interesujący sposób przypomina o ogromnym postępie cywilizacyjnym, jaki dokonał się w ostatnich latach. Z jednej strony objaśnia obawy, związane z rozwojem najnowszych technologii, z drugiej stara się przekonać widza o konieczności ich udoskonalania. Poza tym, dramat przedstawia relacje rodzinne i przyjacielskie.

Światełko pana Lampiszona

Ta metaforyczna opowieść o czynieniu dobra przekonuje, że w drugim człowieku warto dostrzegać nie powierzchowność, lecz to, co tkwi głęboko w sercu. Szerzenie dobra i pomaganie ludziom jest tutaj łatwe, a życie staje się dzięki temu bardziej kolorowe.

Anka

Nie akceptujemy samych siebie i dążymy do osiągnięcia wypromowanego przez media ideału - w takim świecie żyje anorektyczna bohaterka, poszukująca przyjaźni i miłości, której nie zaznaje w rodzinnym domu.