Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Modzieży

Katarzyna Matwiejczuk

Stalowy wilk

„Stalowego wilka” można czytać na wielu poziomach: jako wypowiedź w dyskusji o organizacji systemu opieki w Polsce, jako apel o poszanowanie podmiotowości dziecka, jako opowieść o buncie, jako analizę świata organizowanego przez kobiety, jako pretekst do uruchomienia dyskusji o kobiecości (a może wręcz boskości?) i połączeniu z naturą. Bunt Mariki – choć wymierzony w system symbolizowany przez klasztor jako przestrzeń, w której obowiązują ścisłe normy i gdzie nie ma miejsca na swobodę – jest wołaniem (czy raczej wyciem) o możliwość realizowania swoich potrzeb i bycia akceptowanym jako niezależna jednostka. Ponieważ autorka bezwzględnie staje po stronie dziecka – pełnoprawnej osoby, która ma moc samostanowienia, tekst pozwala zadać także pytanie o to, co dziś znaczy być prawdziwym sojusznikiem i sojuszniczką dzieci.

AtumamamutA albo Shelter from the Storm

Udzielenie schronienia i zapewnienie domowego ciepła jest naturalną potrzebą istot, próbujących skryć się przed niebezpieczeństwem. Kolejną – tworzenie istotnych i pozytywnych relacji, wsparcie i pomoc bliskich. Sztuka – poprzez przenikania się dwóch różnych światów i połączenie w jednej przestrzeni niekonwencjonalnych bohaterów – ukazuje uniwersalne prawdy i wartości, jakimi powinien/może kierować się współczesny świat. Jednocześnie podkreśla znaczenie budowania zaufania oraz dostrzegania potrzeb otaczających nas ludzi.

Wnuczka Słońca

Dramat jest próbą uchwycenia zasady, dzięki której świat istnieje w stabilnej formie. Najważniejszą z nich jest miłość oraz relacje między bliskimi sobie istotami, szczególnie dziećmi i rodzicami. Budowanie relacji wymaga jednak otwartości na różnice i rezygnacji z własnych uprzedzeń. Główna bohaterka odkrywa swoją tożsamość oraz swoje miejsce w świecie. Przekonuje się, że każda istota jest ważna, a każde, nawet najdrobniejsze zdarzenie, może pociągać za sobą nieznane konsekwencje.