CENTRUM SZTUKI DZIECKA

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
Skupiamy ludzi, których łączy jedna pasja: sztuka tworzona dla dzieci i przez dzieci. Swoje działania adresujemy do tych, którzy ledwie uczą się chodzić i mówić, do tych, którzy zawędrowali do żłobka, przedszkola, podstawówki, gimnazjum, liceum, a wreszcie na studia, ale także do tych, którzy nigdy nie tracą głodu i odwagi poznawania świata i siebie w świecie. Przychodzą do nas i spotykają się ze sobą ponad pokoleniami.
Organizujemy imprezy cykliczne o wieloletniej tradycji. Zajmujemy się teatrem, filmem, muzyką, sztukami wizualnymi: bywa, że każdą z tych dziedzin traktujemy osobno, ale najczęściej współbrzmią one ze sobą, dopełniają się - podobnie jak nasz zespół.
Jesteśmy samorządową instytucją kultury, która nie tylko wierzy w swoją misję, ale codziennie ją realizuje.

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
ul. Św. Marcin 80/82
61 809 Poznań

Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Młodzieży

ZNAJDŹ W KATALOGU

Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Młodzieży

Krystyna Chołoniewska

Dziecko Klaunów
Każda poczwarka zapowiada pięknego motyla, a gdy się kimś zaopiekujesz, możesz liczyć na wzajemność. Sztuka podkreśla rolę doświadczenia: czasem trzeba dotknąć i sparzyć się, żeby w przyszłości wiedzieć jak postępować.

Miejsca rzeczy zapomnianych
Sztuka gloryfikuje wzajemną miłość matki i dziecka. Udowadnia, że pieniądze i bogactwo nie zastąpią prawdziwego uczucia.

Gdzie jest Mateusz?
Wielodzietna rodzina nie zawsze żyje dostatnio, ale najważniejsza jest przecież miłość i poczucie bezpieczeństwa. Zdobywanie pieniędzy, często nieuczciwe i niebezpieczne, nie powinno być problemem dzieci.

Wszystko czego potrzebujesz. Spektakl dla młodzieży
Sztuka ukazuje problem konfliktu pokoleń, niestety w sposób zbyt jednoznaczny. Tekst jest napisany agresywnym językiem (pojawia się wiele wulgaryzmów). Zakończenie dowodzi jednak, że w życiu najważniejsza jest miłość, która wymaga poświęcenia i czyni człowieka lepszym.

Oddział dzienny i nocny
Smutny obraz straconej młodości. Zaprzepaszczone przez chorobę szczęście mogłoby ocaleć, gdyby tylko miało ku temu warunki, co okazuje się trudne w świecie niewrażliwym, bez wzajemnego zrozumienia i zdominowanym przez wszechogarniający wyścig szczurów.

Poczekalnia
Pogubieni młodzi ludzie żyją mechanicznie. Dopiero przymusowe zamknięcie w poczekalni zmusza ich do myślenia, skłania do dialogu. Utwór zachęca do poszukiwania odpowiedzi na pytanie: czy mogę odnaleźć w sobie wystarczająco dużo odwagi, by nie dać się wtłoczyć w narzucone schematy?

Śnieżynka
Dziecko jest spełnieniem marzeń rodziców, ale nie jest ich własnością i nie istnieje dla nich. Nie mamy wpływu na wszystko, co spotyka ludzi, o których się troszczymy. Czasem nie jesteśmy w stanie ochronić bliskich, chociaż zawsze możemy dać im miłość.

Nieobecny - kilka scen z życia rodziców
Chołoniewska stworzyła obraz współczesnej rodziny. Sztuka mówi o procesie dojrzewania, trudnym zarówno dla dziecka, jak i jego rodziców. Utwór przedstawia narastającą przepaść niezrozumienia i obcości. Autorka nie opowiada się po żadnej ze stron, nie komentuje, unika moralizatorstwa, ocenę pozostawiając widzom.

Zamknięta klasa
Sztuka jest głosem młodego pokolenia, które domaga się ludzkiego, partnerskiego traktowania przez nauczycieli. Autorka stworzyła portret szkolnej codzienności, ukazała problemy nie tylko uczniów, ale i pedagogów. Odsłoniła mechanizmy, które prowadzą do przepaści między tymi dwoma światami.

O Królewnie, która zawsze mówiła prawdę
Morał historii o prawdomównej Księżniczce najlepiej wyraża piosenka, śpiewana na końcu bajki przez wszystkie postaci: "Każda wędrówka zmienia człowieka... Każda znajomość kształci człowieka, choćby znajomy nie był kształcony... I prawdę mów, a będziesz zdrów! Lecz najpierw pomyśl o tym; mowa twa tylko srebrem jest, milczenie za to złotem".

Nie musisz mnie kochać
Sztuka Chołoniewskiej jest doskonale skonstruowana i poruszająca. Mówi o niemożliwości pogodzenia dążeń rodziców, którzy oczekują od nastoletnich dzieci całkowitego posłuszeństwa oraz potrzeby nastolatków do pełnej niezależności i życia po swojemu. Niejednoznaczne przesłanie sztuki daje możliwość sprowokowania młodzieży do żywej dyskusji o ich świecie i życiu.

Johanna
Ważny, przedstawiony w bardzo subtelny sposób, problem dzieci doświadczonych wojną na podstawie losów trzech dziewczynek: Polki, Niemki i Żydówki.

Afera

W spektaklu uwidocznione są problemy młodzieży, która boryka się z brakiem akceptacji zarówno wśród rówieśników, jak i wśród dorosłych. Poruszona jest również kwestia wartości, które wpaja się młodzieży. Obnażona zostaje obłuda, dwulicowość i społeczna znieczulica.

DużaMała

Czas nie powinien zabić dziecka tkwiącego w każdym z nas. Wspomnienia - dobre i złe - kształtują osobowość i wpływają na to, kim się staniemy. Trzeba zaakceptować to, co było – umieć przytulić, usprawiedliwić i pocieszyć nasze dziecięce wspomnienia.

Mały olbrzym
Bajka opowiada o dziecięcej potrzebie akceptacji przez dorosłych oraz o lęku przed dorastaniem i dorosłością.