CENTRUM SZTUKI DZIECKA

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
Skupiamy ludzi, których łączy jedna pasja: sztuka tworzona dla dzieci i przez dzieci. Swoje działania adresujemy do tych, którzy ledwie uczą się chodzić i mówić, do tych, którzy zawędrowali do żłobka, przedszkola, podstawówki, gimnazjum, liceum, a wreszcie na studia, ale także do tych, którzy nigdy nie tracą głodu i odwagi poznawania świata i siebie w świecie. Przychodzą do nas i spotykają się ze sobą ponad pokoleniami.
Organizujemy imprezy cykliczne o wieloletniej tradycji. Zajmujemy się teatrem, filmem, muzyką, sztukami wizualnymi: bywa, że każdą z tych dziedzin traktujemy osobno, ale najczęściej współbrzmią one ze sobą, dopełniają się - podobnie jak nasz zespół.
Jesteśmy samorządową instytucją kultury, która nie tylko wierzy w swoją misję, ale codziennie ją realizuje.

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
ul. Św. Marcin 80/82
61 809 Poznań

Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Młodzieży

ZNAJDŹ W KATALOGU

Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Młodzieży

Liliana Bardijewska

Bajka o Kapciuszku, czyli jak to z wdzięcznością było
Sztuka bez zbędnego dydaktyzmu uczy, czym jest wdzięczność. Jeśli bezinteresownie pomagamy potrzebującym, zyskujemy przyjaciół i możemy liczyć na ich pomoc, kiedy to my będziemy jej potrzebować.

Sekret Krzywego Lustra
Dzieła sztuki oraz pamiątki przeszłości skrywają pasjonujące historie o prawdziwych ludziach i żyją własnym życiem. Pod maską fizycznej brzydoty ogrodnika kryje się wielka mądrość i dobre serce.

Zgubiono - znaleziono
Sztuka, igrając z konwencją teatru lalek, przedstawia smutny obraz stosunków społecznych. Jest to gorzka lekcja szacunku dla innych ludzi – mniejszych, słabszych, biedniejszych i dla przedmiotów, które przecież mogą się jeszcze komuś przydać.

Złodziej snów. Sztuka dla najmłodszych
Baśń prostym, ale pięknym językiem mówi o tym, jak ważne w życiu człowieka są marzenia i że warto o nie walczyć. Piękne sny mogą sprawić, że jawa stanie się równie piękna.

Moje - nie moje
Sztuka "Moje - nie moje" poucza, że liczy się to, kim jesteśmy, a nie - jak wyglądamy. Brzydalek uświadamia zwierzętom, ale również nam, widzom, że wszyscy jesteśmy jedną, wielką rodziną.

Koronki i kordonki
Winniśmy szanować swoje odrębności, a nawet dostrzegać w nich walor, bowim to różnorodnoś, a nie jednolitość, decyduje o wartości wszystkich i wszystkiego.

Pięć minut
Sztuka uświadamia siłę rażenia telewizji, która potrafi wylansować każdego. Pokazuje jak bardzo ludzie zapatrzeni są w gwiazdy wykreowane przez popularne show. W przedstawionym świecie ludzie przyjmują pozy i upodabniają się do siebie.

Za ósmą górą
Sztuka Bardijewskiej wciąga widza w tworzenie świata "za siedmioma górami, za siedmioma lasami". Autorka bawi się formą bajki, ożywia zakurzony schemat historii królestwa opanowanego przez złego smoka. Nic nie dzieje się tak, jakbyśmy mogli się spodziewać. Atrakcyjność utworu zwiększa wykorzystanie konwencji teatru w teatrze.

Niepowrót
Dramat podejmuje trudny temat relacji międzypokoleniowej. Nawet będąc z kimś na co dzień, można się rozmijać, nie zauważając wzajemnych problemów i poczucia osamotnienia. Sztuka pochyla się również nad problemem sekt, które bombardując ludzi samotnych pozorną miłością, potrafią nimi manipulować i całkowicie sobie podporządkować.

Paskuda i Maruda
W dzisiejszym świecie panuje kult młodości, każdy pragnie być młody i atrakcyjny. Baśniowa opowieść pokazuje, że w przyrodzie wszystko ma właściwy cykl, z którym nie powinniśmy walczyć. Nawet magiczne sztuczki nie są w stanie oszukać czasu. Utwór zawiera liczne piosenki.

Eliksir starości
O przemijalności: ludzi, czasów, tradycji, autorytetów. O tym, że zmiany, które nadchodząc są nieuchronną koleją rzeczy. Dzisiejsze młode, wspaniałe silne i niepokonane pokolenie, jutro zostanie zastąpione, przez kolejne, inne, ale czy lepsze? Czas pokaże. Nie możemy mu jednak bronić prawa do swojej szansy i swoich błędów.

Bajka o trzech liścich
„Z jednego pnia wyrośli, Na jednej górze się chowali”. Tekst w zabawny i nienachalny sposób wskazuje problem odwiecznej walki pomiędzy dwoma światami: natury i człowieka, który mimo tego, że w naturze ma swoje korzenie, z niej się wywodzi i do niej wraca, dawno zdążył o tym zapomnieć. Wytyka nam, ludziom, czyny których dopuszczamy się bez refleksji nad tym jakie mogą być ich dalsze skutki.

Skąd Mikołaj wie?
Łatwo jest rzucić w kąt niechcianą zabawkę i zastąpić ją nową, ale o ile ciekawiej jest znaleźć dla niej inne przeznaczenie. Warto jest dbać o otaczające nas przedmioty, bo i one mają przysłowiową duszę.

Bajka o stu krokach
Opowieść, w której zwycięża dobro i bezinteresowność, a widzieć można tylko sercem. Dość typowa fabuła, z oryginalnym wątkiem uwięzionego w złej postaci dobrego króla - dodatkowa mądrość - nie oceniajmy ludzi po pozorach. Obiecująca scenicznie obecność ożywionych drzew. Klasyczny przykład bajki z morałem.

Dolina Zagubionych Marzeń
Jest to opowieść o roli jaką w życiu odgrywają marzenia, o determinacji z jaką należy o nie walczyć a także o tym, że jeśli czegoś bardzo się pragnie, to mimo przeciwności można to osiągnąć.

Nareszcie bal
Bajka opowiada o trudach poszukiwania miłości i niełatwej umiejętności dostrzegania w otaczającym świecie piękna.

Pejzaż wędrowny
Sztuka sugestywnie ukazuje kruchość i epizodyczność ludzkiej egzystencji. Odsłania prawdę o tym, że nie zawsze dopuszczamy do siebie myśl o nieuchronnym przemijaniu.

Zielony wędrowiec, czyli baśń o największym marzeniu
Sztuka, posługując się poetyką barw, mówi o różnorodności w świecie, uczy tolerancji i szacunku dla tego, co inne. Przypomina, że aby spełnić największe marzenie, trzeba podjąć ryzyko - tylko wtedy „zielony sen” się ziści.

Baśń o złym śmiechu
Celem sztuki jest podkreślenie znaczenia dewaluujących się w dzisiejszych czasach wartości: pokory, uczciwości i serdeczności.

Bambosze Świętego Mikołaja
„Mierzmy siły na marzenia – siła marzeń wszystko zmienia!” - śpiewają bohaterowie w finale i te słowa można uznać za główne przesłanie tekstu. Nie jest istotne, czy Mikołaj istnieje, najważniejsze to wierzyć w dobro, które czyni. Ponadto sztuka uczy, że nie tylko branie, ale i dawanie może być przyjemne. To co wydaje się nam niepotrzebne, komuś innemu może sprawić wiele radości.