CENTRUM SZTUKI DZIECKA

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
Skupiamy ludzi, których łączy jedna pasja: sztuka tworzona dla dzieci i przez dzieci. Swoje działania adresujemy do tych, którzy ledwie uczą się chodzić i mówić, do tych, którzy zawędrowali do żłobka, przedszkola, podstawówki, gimnazjum, liceum, a wreszcie na studia, ale także do tych, którzy nigdy nie tracą głodu i odwagi poznawania świata i siebie w świecie. Przychodzą do nas i spotykają się ze sobą ponad pokoleniami.
Organizujemy imprezy cykliczne o wieloletniej tradycji. Zajmujemy się teatrem, filmem, muzyką, sztukami wizualnymi: bywa, że każdą z tych dziedzin traktujemy osobno, ale najczęściej współbrzmią one ze sobą, dopełniają się - podobnie jak nasz zespół.
Jesteśmy samorządową instytucją kultury, która nie tylko wierzy w swoją misję, ale codziennie ją realizuje.

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
ul. Św. Marcin 80/82
61 809 Poznań

Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Młodzieży

ZNAJDŹ W KATALOGU

Internetowy Katalog Współczesnych Sztuk Teatralnych dla Dzieci i Młodzieży

Małgorzata Kamińska-Sobczyk

Telerodzina
Przesłanie zawiera się w słowach Marysi: „Gwarantuję, że jeśli odejdziecie od telewizorów i zamienicie miłość do ekranu w uczucia do ludzi, to od razu pozbędziecie się: nerwicy, skrzywionych kręgosłupów, otyłości, żylaków, chorób oczu i kompleksów. Bo prawdziwe szczęście może dać człowiekowi tylko drugi człowiek”.

Smakołyki ciotki Klotki
Tytułowa bohaterka śpiewa w finałowej piosence: ,,Bo każdy to wie, każdy wie, że razem żyć weselej jest''. Przyjacielem może okazać się najmniej spodziewana osoba, wystarczy zauważyć jej dobre intencje. W dramacie zawarte są liczne piosenki oraz ciekawie poprowadzony dialog z widownią.

Bajka całkiem nowa

„Tam gdzie wina, będzie kara, oto bajki prawda stara”. Sztuka przypomina, że nie należy niszczyć książek, a bajki powinien znać każdy, bez względu na wiek. To one uczą wrażliwości i szacunku do świata. Wszystko jest w nich proste i piękne: prawdziwa miłość patrzy sercem, zło zawsze zostaje ukarane i co najważniejsze... wszystko kończy się dobrze.

Łabędzicha

W sztuce ukazany jest stosunek do inności. Miłość Jaśka nie znajduje akceptacji w zabobonnej społeczności, która ocenia tylko powierzchowność. Mimo tego postawa chłopaka jest niezachwiana, nawet wbrew matce. Z drugiej strony Łabędzicha dowodzi, że okrucieństwo jest ludzkim atrybutem. Człowiek - w tej sztuce nie brzmi to zbyt dumnie.

Pytanie bez odpowiedzi

„Drzewo jest dla nas i my jesteśmy stworzeni dla drzewa” - to metaforyczne zakończenie sztuki jest zarazem jej przesłaniem. Świat należy do wszystkich. Powinniśmy dbać o niego jak o wspólny skarb, a nie walczyć o jak najlepsze miejsce.

A po co tu słoń?!

„Nie bój się marzeń. Marzenia się spełniają. Marzenia życie zmieniają” - aby uciec przed samotnością i niezrozumieniem nie trzeba stawać się kimś innym, wystarczy dać się ponieść wyobraźni. Tekst uczy tolerancji i wrażliwości na odmienność.

Samobajka

We współczesnym świecie, gdy ludzie pochłonięci są karierą, dążeniem do sukcesu, tłumi się potrzebę bliskości. Najbardziej cierpią na tym dzieci - samotne i znudzone.

Przypowieść o drzewie

Alegoryczna historia o drzewie pokazuje, do czego doprowadzić może próżność, chciwość i oszustwo. Sztuka Kamińskiej-Sobczyk uczy, że odrodzenie drzewa, alegorii świata, możliwe jest dzięki nadziei. A zgoda i przyjaźń są źródłem szczęścia.