Elipse
Powrót

Wywiady

07.10.2021

„Dlaczego teatr?” – poznajmy odpowiedzi laureata oraz laureatek 32. Konkursu na Sztukę

Dzięki kolejnej edycji Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży oraz decyzji jury, wzbogaciliśmy katalog NoweSztuki.pl o nowe teksty dramatyczne skierowane do młodych. Ich karty możecie znaleźć na naszej stronie, natomiast jeśli jesteście ciekawi, kim są tegoroczni laureaci, zapraszamy do zapoznania się z kolejną odsłoną cyklu „Kwestionariusz Nowych Sztuk”.

Nagrodę w tegorocznym Konkursie otrzymali:
–    Tomasz Kaczorowski za sztukę „Achilleis. 2021”,
–    Katarzyna Matwiejczuk za sztukę „Stalowy wilk”,
–    Karolina Szczypek za sztukę „Łapacz snów”.

Jury postanowiło również wyróżnić:
–    Katarzynę Horę za sztukę „BABAROG”,
–    Magdalenę Siwik za sztukę „Padalec”.

Teksty nagrodzone są już dostępne online w Bibliotece Dramatu Miesięcznika „Dialog”!

Choć w Konkursie główną rolę odgrywają sztuki teatralne oraz ich „wnętrze”, postanowiliśmy lepiej poznać autorki oraz autora wyżej wymienionych tekstów. Każda z osób odpowiedziała na pytania z cyklu „Kwestionariusz Nowych Sztuk”.

„Chciałbym, aby… teatr był ważny nie tylko dla mnie” – Tomasz Kaczorowski

1. Książka dla dzieci?
„Dzieci z Bullerbyn” Astrid Lindgren.

2. Ulubiony kolor?
Niebieski.

3. Dlaczego teatr?
Ponieważ Teatr to spotkanie i dialog, wzajemne poznawanie się i dzielenie myślami.

4. W teatrze poszukuję…
Empatii.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
„Nie-boska komedia” w reżyserii Adama Nalepy z Teatru Wybrzeże.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Zabierać głos w sprawach najbardziej palących, szukając dla nich odpowiednich środków wyrazu i adekwatnego języka.

7. Słowo „teatr” zamieniłbym na…
Spotkanie.

8. W pracy jestem…
Reżyserem, dramatopisarzem, dramaturgiem, managerem.

9. Słowa, których nadużywam to…
Wyobraź sobie…

10. Chciałbym, aby…
Teatr był ważny nie tylko dla mnie.

Tomasz Kaczorowski – dramatopisarz, dramaturg, reżyser i autor koncepcji warsztatowych. Wyreżyserował dotąd kilkanaście spektakli w teatrach dramatycznych i lalkowych (m.in. „Lepsze lasy” w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, „Ander-Sen” w Teatrze Pinokio w Łodzi i „Mary, łowczyni skamielin” w warszawskim Teatrze Baj). Laureat kilku konkursów dramaturgicznych. Jako reżyser i badacz (doktorant na Uniwersytecie Gdańskim) interesuje się teatrem i dramatem dla młodego widza.

„Dobra sztuka teatralna powinna… zawierać postaci, które śnią się po nocach” – Katarzyna Matwiejczuk

1. Książka dla dzieci?
Jedna? Niemożliwe. „O czym szumią wierzby” Kennetha Grahame’a, wszystko, co napisały dla dzieci Astrid Lindgren, Tove Jansson i L.M.M. Montgomery, „Karampuk” Ludwika Jerzego Kerna, trylogia o Panu Kleksie Jana Brzechwy, „Momo” Michaela Ende… Oraz książki Charlesa Dickensa i Julesa Verne’a, które, szczerze mówiąc, czytałam jako dziecko częściej niż literaturę dziecięcą.

2. Ulubiony kolor?
Zielony, pomarańczowy, różowy. A także wszystkie kolory tęczy i wszystkie kolory, jakie ma niebo o wschodzie i zachodzie Słońca.

3. Dlaczego teatr?
Z dziecięcego marzenia. Jedną z naszych ulubionych zabaw z bratem był festiwal musicalowy z udziałem figurek z jajek-niespodzianek. Był też nasz teatr z kasztanowych ludków jeszcze w zielonych łupinach.

4. W teatrze poszukuję…
Mądrego wzruszenia. Spotkania. Olśnienia.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
„Mamu-Ty” w reżyserii Agi Błaszczak. Dlatego, że była to pierwsza premiera mojego tekstu w moim życiu.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Zawierać postaci, które śnią się po nocach. Przekraczać granice swojego czasu.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Krąg prawdy.

8. W pracy jestem…
Szczera. Nawet gdy nie pracuję, odbywa się gdzieś we mnie praca w tle.

9. Słowa, których nadużywam to…
Oczywiście, duch, fetyszyzacja, energia, droga, szczerość.

10. Chciałabym, aby…
…światem władały psy.
psy żyły 100 lat,
zwierzęta i dzieci były traktowane jak Osoby
i żebyśmy wszyscy przestali się bać.

Katarzyna Matwiejczuk – absolwentka filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim, pisarka i tłumaczka, autorka sztuk teatralnych, scenariuszy słuchowisk, m.in. „Wnuczka Słońca”,„Celineczka”, „Dalajmama”, „Biruta i tajemnica rzeki” oraz  powieści „Jura”. Pracuje w domu, a raczej w drodze między domami w Jedzbarku na Warmii i w Garlicy w Małopolsce.

„W teatrze poszukuję… pęknięć w historii, rzeczywistości, narracji, relacjach” – Karolina Szczypek

1. Książka dla dzieci?
Baśnie braci Grimm, „Karolcia” Marii Kruger i „Wszystkie kolory świata”.

2. Ulubiony kolor?
Czerwony.

3. Dlaczego teatr?
Bo jest zbudowany z emocji lub je wywołuje w sposób najbardziej introwertyczny.

4. W teatrze poszukuję…   
Pęknięć w historii, rzeczywistości, narracji, relacjach.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
„Melancholia smoków” Philippe’a Quesne’a i „Pięć łatwych utworów” Milo Raua.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…  
Nie odpowiadać na pytania, jeśli w ogóle powinna cokolwiek.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Spotkanie albo podróż.

8. W pracy jestem…
Hiperaktywna.

9. Słowa, których nadużywam to…
Natomiast.

10. Chciałabym, aby…
Świat wypadł z binarnych ram.

Karolina Szczypek – studentka reżyserii na Wydziale Reżyserii w Akademiii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim i filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Autorka sztuk teatralnych oraz adaptacji m.in. „Tatarak/Marta”, opowiadania „Tatarak” Jarosława Iwaszkiewicza, a także dzienników tego samego autora. Brała udział w programie stypendialnym dla dramaturgów w Instytucie Adama Mickiewicza w Warszawie.

„(…) jako dziecko marzyłam o przenoszeniu się do innych rzeczywistości” – Katarzyna Hora

1. Książka dla dzieci?
„Atramentowe Serce”  Cornelii Funke.

2. Ulubiony kolor?
Wszystkie odcienie brązu.

3. Dlaczego teatr?
Bo jako dziecko marzyłam o przenoszeniu się do innych rzeczywistości.

4. W teatrze poszukuję…
Łamania konwencji i przyzwyczajeń, zatarcia granic, zaskoczenia, immersji i przede wszystkim niesamowitych historii.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
„Nach den letzten Tagen. Ein Spätabend” w reżyserii Christopha Marthalera.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Wywoływać całe spektrum emocji – im bardziej skrajnych, tym lepiej.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Na nic. Brzmi tak jak powinno.

8. W pracy jestem…
Intensywnie – w pasji, w smutku, w stresie, w euforii. Intensywnie JESTEM.

9. Słowa, których nadużywam to…
Generalnie, cóż, jakby, ale czad, a poza tym nadużywam śląskiego akcentu – lubię chodzić po domu i krzyczeć na wszystko po śląsku.

10. Chciałabym, aby…
Wiek, w którym żyjemy, okazał się być wiekiem empatii.

Katarzyna Hora – studentka reżyserii w Akademii Sztuk Teatralnych na Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu. Reżyserka spektakli m.in. „Bajki o Rumaku Romualdzie”, „Króla Edypa”, „Mojej Małej Wojny” czy „Księżycowych Opowieści”, granych wielokrotnie w repertuarze AST oraz w repertuarze Wrocławskiego Centrum Twórczości Dziecka. Współzałożycielka, reżyserka i dramaturżka Teatru im. Stefana Batorego, gdzie wystawiła sztukę „5 Kobiet Boga” wg autorskiego scenariusza.

„Słowo «teatr» zamieniłabym na… przyziemne i absurdalne opowieści bez «to niemożliwe»”  – Magdalena Siwik

1. Książka dla dzieci?
„Ćśśś! Mamy plan”, „Trochę się zgubiłam” Chris Haughton.

2. Ulubiony kolor?
Pastelowy.

3. Dlaczego teatr?
Dla poczucia wolności, konfrontacji z tym, co we mnie odbywa trudną podróż, dla poczucia kontroli nad tworzonym światem, sprawczości i transformacji na wielu poziomach.

4. W teatrze poszukuję…
Wewnętrznych światów, niedopowiedzeń, przestrzeni.

5. Najważniejszy spektakl dla mnie to…
Maleta Company „Put a spell on you” oraz Les Lendemains / Les Philébulistes „La tangente du bras tendu”.

6. Dobra sztuka teatralna powinna…
Poruszać emocjonalnie i wietrzyć umysł. Zaskakiwać formą, mówić o czymś ważnym, lecz nie wprost, otwierać i uwrażliwiać, oddziaływać na wyobraźnię.

7. Słowo „teatr” zamieniłabym na…
Przyziemne i absurdalne opowieści bez „to niemożliwe”.

8. W pracy jestem…  
Kobietą w nieustannym ruchu od zadań specjalnych.

9. Słowa, których nadużywam to…
A macie tak, że…?

10. Chciałabym, aby…
Różnorodność była dla wszystkich wartością dodatnią, żeby każdy mógł być sobą i miał z tego powodu luz.

Magdalena Siwik – założycielka i prezeska Olsztyńskiego Teatru Ulicznego. Autorka scenariuszy i muzyki do spektakli, reżyserka sztuk ulicznych, kuglarka (spec. flowerstick, żonglerka, monocykl, slackline). Pasjonatka teatru, nowego cyrku oraz pedagogiki podwórkowej. Z wykształcenia pracownik socjalny, pedagog, wychowawca. Aktualny zawód – asystentka osób z niepełnosprawnością.

Trzymamy kciuki za dalsze sukcesy laureatek oraz laureata 32. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży! Już pod koniec tego roku ogłosimy kolejną edycję naszego Konkursu.

Logo MKiDN wraz z dopiskiem: Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Czytaj inne

Żywy i analogowy moment

09.02.2024

„Bo kiedy siedzi się w teatrze […] nie rozprasza się tak łatwo, fokus i koncentracja są tu większe, otwieramy się na jakieś przeżycie na godzinę czy dwie” – z Milanem Gatherem, niemieckim dramatopisarzem i reżyserem, rozmawia Iwona Nowacka.

Czytaj dalej

Jeżeli jestem reliktem przeszłości, to trudno!

22.12.2023

„[…] dla mnie ten podział na aktora, reżysera, dramaturga często jest bardzo sztuczny i narzucony. Wolę określenie «człowiek teatru»” – z Mariem Kovačem, chorwackim „człowiekiem teatru”, rozmawia Gabriela Abrasowicz.

Czytaj dalej

Ciało jest barometrem

20.12.2023

„Myślę, że ciało każdej osoby mówi, tylko nie każdy tego ciała słucha. Ciało daje nam inną mądrość, niż ta z głowy” – z Moniką Czajkowską, autorką dramatu „Wychowanie Fizyczne. Sztuka nie tylko dla młodzieży”, rozmawia Marzenna Wiśniewska.

Czytaj dalej

Jest to tekst dla zespołu młodych ludzi, którzy mogą z nim działać

18.12.2023

„W mojej wyobraźni widzę zespół muzyczny, DJ-a, elektroniczną muzykę, dźwięki sączące się w szczelinach, które są dopełnieniem poetyckiego języka” – z Tomaszem Daszczukiem, autorem dramatu „Kto? Co? Czasownik”, rozmawia Marzenna Wiśniewska.

Czytaj dalej

Niesiemy ogień w sobie

16.12.2023

„[...] ciekawi mnie performatywny charakter tego specyficznego okresu przechodzenia z dzieciństwa w dorosłość, który nie jest jednym punktem w czasie, tylko rozciągniętym procesem” – z Andrzejem Błażewiczem, autorem dramatu „Dziewczyna w ogniu”, rozmawia Marzenna Wiśniewska.

Czytaj dalej

Człowiek uczy się kreatywności jak wszystkiego innego

14.12.2023

„Wszystkie gorące tematy, zwłaszcza te, które stale nas niepokoją i uwierają, są teatrowi potrzebne, a w zasadzie – są mu niezbędne do życia” – – z dramaturżką Katariną Pejović i reżyserem Dario Harjačekiem rozmawia Gabriela Abrasowicz.

Czytaj dalej

Pisanie to dyscyplina podobna do lekkoatletyki

07.12.2023

„Musisz usiąść przy tym biurku i komputerze, pozwolić słowom i pomysłom przyjść do ciebie, następnie zapisać je, usunąć, pomyśleć o nich jeszcze raz, aż to, co napiszesz, będzie miało sens i będziesz zadowolona z efektu” – z Laną Šarić, chorwacką dramatopisarką, rozmawia Martyna Lechman.

Czytaj dalej

Poszukiwanie nadziei

30.11.2023

„Kiedy piszę dla dzieci, zawsze staram się jakoś pogodzić realny świat, w którym żyją, z jakąś nadzieją na to, jak ten świat powinien wyglądać. Na to poszukiwanie nadziei poświęcam większość czasu, bo musi ona być możliwie realistyczna i komunikować się z młodym odbiorcą, który powinien odnosić wrażenie, że to, co pozytywne, jest w zasięgu ręki” – z Ivorem Martiniciem, chorwackim dramatopisarzem, rozmawia Martyna Lechman.

Czytaj dalej

Tekst to sierota w teatrze

14.11.2023

„Gdyby sztuki Szekspira były jedynie służebne wobec teatru, dzisiaj pewnie byśmy ich nawet nie znali, bo nie przetrwałyby do naszych czasów. Druk pozwala dramatowi trwać” - o roli tekstu w teatrze, szansach dla osób debiutujących i sytuacji współczesnego teatru z Martą Guśniowską, Maliną Prześlugą i Marią Wojtyszko rozmawia Piotr Dobrowolski.

Czytaj dalej

Teatr to prestiż, czyli o teatrze chorwackim dla młodego widza

16.10.2023

„[…] w Chorwacji tradycja teatralna jest bardzo silna i nie chodzi tylko o chodzenie do teatru. To jest jakiś prestiż” – z Gabrielą Abrasowicz i Martyną Lechman, tłumaczkami sztuk teatralnych opublikowanych w 51. numerze w serii „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży”, rozmawia Kinga Piotrowiak-Junkiert.

Czytaj dalej