Wróżka z kranu

Tematy

• 1. magia
  2. baśniowość
  3. konflikt
  4. matka
  5. ojciec
  6. przedmioty
  7. rodzice
  8. przemoc

• Obsada

  Mama; Tata: ich córki: Martynka i Marysia; Wróżka; Łobuz; doktor Notoklops; Czarodziej

• Streszczenie

  Małżeństwo wychowuje nastoletnie córki: Marysię – uosobienie cech pozytywnych i Martynkę – jej przeciwieństwo. Ojciec i matka sprzeczają się między sobą w komiczny, stereotypowy sposób. W domu rodziny zamieszkuje wróżka z kranu. Rodzice zakazują córkom korzystać z niego w nocy. Jednak Martynka łamie zakaz, spotyka wróżkę i z chęci zysku daje jej się napić ze szklanki. Od tej pory każde słowo, które wypowiada, staje się perłą. Martynka przestaje chodzić do szkoły, bo rodzice orientują się, że może przynieść im bogactwo. By perły były większe, wystarczą „brzydkie” słowa, dlatego rodzice wymagają od niej wypowiadania ich. Martynka ma tego dość i wyprowadza się. Rodzice obwiniają się wzajemnie o wyprowadzkę córki, która rozpacza po rozstaniu z rodziną. Spotyka Łobuza, który orientuje się w jej magicznych umiejętnościach i przygarnia ją dla zysku. Znęca się nad nią. Chciwi rodzice podstępem doprowadzają do spotkania Marysi i wróżki, jednak dziewczyna nie częstuje wodą wróżki i nazajutrz słowa, które wypowiada zamieniają się w żmije. Na pomoc przychodzi sąsiad – lekarz Notoklops. Doktor prosi o rękę Marysi, bo potrzebuje węży do badań. Pobierają się. Po kilku miesiącach do rodziców przychodzi Czarodziej nadzorujący wróżki i oświadcza małżeństwu, że wróżki już nie ma, a magiczne przypadłości córek minęły. Marysia pozostaje w szczęśliwym małżeństwie, a „grzeczna” Martynka wraca pobita do rodziców i wychodzi za „porządnego” chłopca. Rodzice żałują, że Martynka nie wypluwa już pereł.

• PRZESŁANIE

  Wykorzystując w tekście motyw okrucieństwa (przemoc słowna, psychiczna, fizyczna), autor pokazuje, że na chciwości i przemocy nie można budować szczęścia. Za pomocą konwencji komediowej wyśmiewa stereotypy, według których ludzie są jednoznacznie i niezmiennie dobrzy lub źli. W dramacie aktywna postawa młodych kobiet przeciwstawiających się wykorzystaniu swoich magicznych umiejętności (przez rodziców czy partnerów) nie zostaje nagrodzona. W finale zgodnie z logiką tradycyjnej baśni to „grzeczne, dobre i posłuszne” kobiety mają szanse na szczęście.

• Źródło pochodzenia tekstu

  Tłumaczenie z języka francuskiego: Barbara Grzegorzewska, Tytuł oryginału: „La Fée du robinet”.

• Prapremiera

  Teatr Telewizji, reż. Lena Szurmiej, grudzień 1996 (spektakl pt.: „Figlarna telewizja i wróżka z kranu”)

• Premiera

  Teatr BOTO w Sopocie, reż. Michał Derlatka, listopad 2015
  Teatr Lalki i Aktora „Kubuś” w Kielcach, reż. Adam Walny, maj 2022

• Lokalizacja

  8. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (1995 r.), nakład wyczerpany