Nowy język. PJM w spektaklach dla dzieci

Krytyczka Katarzyna Lemańska analizuje wykorzystanie polskiego języka migowego w najnowszej dramaturgii dla młodych odbiorców i odbiorczyń. Jak osoby tworzące sztukę performatywną dopasowują się do potrzeb zróżnicowanej widowni?

Katarzyna Lemańska

Co będziesz robił w sąsiedniej celi? – kilka subiektywnych myśli o tym, jak się rozwijać jako autor lub autorka sztuk dla młodej widowni w Polsce

Jak się rozwijać jako autor lub autorka sztuk dla młodego widza? W jaki sposób doskonalić warsztat? Gdzie szukać inspiracji i tematów? A przede wszystkim – jak dotrzeć na teatralne sceny?

Agnieszka Kochanowska

Wycofać się i przeczekać. Hikikomori jako strategia przetrwania?

Radykalną formą odosobnienia jako sposobu życia i zarazem metodą radzenia sobie z problemami jest hikikomori. Zjawisko to stało się głównym tematem sztuki Holgera Schobera, która ukazała się w 31. zeszycie „Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży”. Dzieło austriackiego autora udowadnia, że współczesna dramaturgia przeznaczona dla młodej widowni nie stroni od tematyki zaangażowanej społecznie, antycypując szerzej nieznany problem socjologiczny, polegający na rewolucyjnym podważeniu dotychczasowych praktyk współbycia z innymi.

Wiktoria Formella

Język, który wyzwala

[…] specyficzny język daje mi możliwość opowiadania w teatrze o dyskryminacji, różnych formach przemocy i opresji, o niepewności i poszukiwaniu sensu, a jednocześnie ukazywania tego z perspektywy młodych ludzi, którzy są w nadwrażliwej fazie życia. To, co wyzwala mnie jako dramatopisarkę, to właśnie język, którym mogę się posługiwać

– z Diną Vukelić, chorwacką dramatopisarką, rozmawia Gabriela Abrasowicz.

Uczyć się i oduczać

Jestem odpowiedzialna za swoją własną postawę i za to, kogo wykluczam, a kogo włączam moją sztuką czy też moim zachowaniem w dyskusji. Albo za to, komu daję wspomnianą wcześniej przestrzeń do zabrania głosu. Czyj głos może być usłyszany. Jakie struktury władzy tak właściwie przemawiają przez moje własne zachowanie – czy to w sztuce, czy dyskursie, czy codzienności

– o zmianach struktur organizacyjnych, myśleniu o dyskursie specjalistycznym i teatrze dla młodej widowni z Nikolą Schellmann rozmawia Iwona Nowacka.

Technika wielkiego „albo”

Mówię o miłości jako pojęciu otwartym, nie chodzi mi o jakieś związki miłosne i historie o parach, lecz o naprawdę wspólną kolektywną miłość, jak choćby w przypadku klasy szkolnej, w której osoby są dla siebie dobre, albo jakiejś grupy czy rodziny. Bo naprawdę wierzę, że można to znaleźć wszędzie. Nie wiem do końca, o co chodziło tym, którzy napisali, że robię teatr aktywujący odwagę, ale być może ja po prostu inaczej nie potrafię

– z Tiną Müller, niemieckojęzyczną dramatopisarką, rozmawia Iwona Nowacka.