Makaron, babcia i kot

Obsada

Tata, Chłopiec, Bóg, Babcia

Streszczenie

Dramat w poetycki sposób przedstawia proces powstawania relacji pomiędzy tatą i synem. Tym, co wydarza się pomiędzy nimi, jest opowieść. Krótkie scenki rodzajowe z życia codziennego trzyosobowej rodziny przeplatają się z długimi fragmentami narracji ojca i syna na dachu bloku, usytuowanego w dużym mieście. Wychodzą tam co noc, by inaczej spojrzeć na rzeczywistość. Każdy z nich czuje się samotny i tęskni, mężczyzna – za dzieckiem w sobie, dziecko – za bliskością innych osób. Dzięki wyobraźni i wrażliwości młody bohater może przemieszczać się między równoległymi światami, zadawać fundamentalne pytania i próbować szukać na nie odpowiedzi. Podczas podróży spotyka Boga i nieobecną, odsuniętą przez rodziców z powodu choroby, Babcię. To ona staje się przewodniczką, pomaga rozumieć, pozwala kwestionować, zachęca do szukania własnych odpowiedzi. Chłopiec pyta o istnienie Boga, doświadcza, czym jest czas, który płynie, ale się nie kończy oraz widzi świat jako drzewo życia, na którym każdy ma swoje miejsce. Finałową scenę stanowi wspólne, Taty i Syna, wyjście na dach, pełne zrozumienia dla tego, co nad nimi i pod nimi, a przede wszystkim świadomi, że między dzieckiem i rodzicem wydarzyło się coś naprawdę ważnego.

PRZESŁANIE

Autorka wieloaspektowo tematyzuje problem samotności i tęsknoty. Te emocje na swój sposób przeżywają bohaterowie w różnym wieku (Chłopiec, Tata, Babcia). Ale to także opowieść o odwadze samodzielnego myślenia i stawiania pytań, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi oraz wiara w moc wyobraźni. Lekturze całego tekstu towarzyszy przekonanie, że dziecko jest mądre, a bycie dzieckiem nigdy nie stanowi „tylko”.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2016

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)