Wróć

To, co jest

  • Autor/Autorka

    Jerzy Rochowiak

  • Wiek adresata

    od 12 lat

  • Zalecana na scenę

    lalkową, dramatyczną

  • Opracowanie

    Marta Jagniewska

  • aktualizacja (2022 rok)

    Agata Łukaszewicz

Tematy

    1. samoakceptacja
    2. teatr
    3. podróż
    4. baśniowość
    5. marzenia
    6. przedmioty
    7. bohater
    8. zwierzęta
    9. wyprawa

  • Obsada

    Inny; Pewien; lalki: Król – nie król; Wróżka; Rybak; Ryba; Perła; Król; Królewicz; Królowa; Księżniczka; Posłannik; Pustelnik; Drewniany Pajacyk; Drewniany Ptak

  • Streszczenie

    Pewien jest wędrownym aktorem-lalkarzem. Pragnienie usłyszenia ptasiego śpiewu sprawiło, że aktor nie może grać. Chodzi więc po świecie, by usłyszeć głos ptaka. Spotyka Innego, który wędruje, nie wyznaczywszy sobie celu. Ważnym motywem podróży Innego jest sen o kamieniu, który uświadamia mu, że należy iść przez świat z otwartymi oczami i gotowymi do słuchania uszami. Pewien pokazuje Innemu swoje lalki, ten zaczyna się nimi bawić, grać. Zaprasza do wspólnego działania nowo poznanego towarzysza. Bohaterowie odgrywają kilka scen teatralnych, opowiadających między innymi o Rybaku i Perle, która przyniosła mu szczęście; o Królewiczu i jego muzycznej pasji; o Królu-niekrólu i jego nieszczęściu. W trakcie gry Inny tłumaczy Pewnemu, że jeśli chce, usłyszy śpiew, nawet nie widząc ptaka. Rzeczywiście ‒ nagle słyszy wymarzoną melodię. Czuje, jakby po przebudzeniu pierwszy raz patrzył i słuchał; jest szczęśliwy. Bohaterowie śpiewają i odchodzą, zabierając „to, co konieczne, by grać”.

  • PRZESŁANIE

    Dramat opowiada o poszukiwaniu szczęścia, akceptacji świata zewnętrznego. Autor przedstawił dwie postawy filozoficzne wobec tych problemów. Pewien jest postacią nieszczęśliwą, która goni za swoim pragnieniem. Inny zaś jest pogodzony z nierealnością swoich marzeń i cieszy się otaczającym światem, zdał sobie sprawę kim jest, gdy przestał marzyć o oryginalności. Polem filozoficznej dysputy jest teatr lalkowy, w którym przedstawione historie dotykają problemów: poszukiwania tożsamości, współdzielenia szczęścia, sile miłości, która przezwycięża strach przed śmiercią. W finale ‒ obaj z akceptacją rzeczywistości ‒ śpiewają piosenkę.

  • Źródło pochodzenia tekstu

    zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 1995

  • nagrody i wyróżnienia

    wyróżnienie w ww. Konkursie

  • Lokalizacja

    Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 9. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (1995 r.), nakład wyczerpany

Powrót do góry strony