Wielki Buzz Grow

Tematy

• 1. humor
  2. samoakceptacja
  3. poetyckość
  4. dojrzewanie
  5. matka
  6. dom
  7. marzenia
  8. miłość
  9. tożsamość
  10. zmiana
  11. bohater
  12. rodzina
  13. przedmioty
  14. przemijanie
  15. dziecko
  16. współpraca
  17. przeznaczenie
  18. strata
  19. przygoda
  20. przyjaźń

• Obsada

  Bazgroł, Ernest mały/syn Ernesta, Ernest dorosły/ostatni list, Mama Ernesta /Mamoł, Fafoł / Gryzmoł, Ogryzek / Laurek, Lalunia / Laurka, Lalunia2/Informacja2, Lalunia3/Informacja3, Informacja, Stach, Apoloniusz, Oscypek / Chopin myjący zęby/ Głos umierającego Chopina, Guma do żucia/Cierpiący, młodzieniec, Pismo, chór kredek, konferansjer telewizyjny, mały Bazgroł

• Streszczenie

  Spod ręki małego Ernesta wychodzi kolejny rysunek. Tym razem nieudany, a sam twórca, zły na siebie, nazywa go bazgrołem i wyrzuca do śmietnika. Tam Bazgroł poznaje przeróżne osobowości, jak Fafoł Rafoł, podgniły Ogryzek, Oscypek, czy egzaltowane Lalunie z ulotki o medytacji. Postaci przekonują go, że choć odrzucony, Bazgroł ma tzw. ładunek, a sam śmietnik to początek jego drogi w nieznane… Guma do żucia nadaje mu nowe imię i za pomocą ręki Mamy, Buzz Grow (tak nazywa się Bazgroł) z kosza trafia wprost do jej szuflady. W koszu zaś ląduje bardzo ważne Pismo ze szkoły, które głosi, że Ernest jest dzieckiem kreatywnym, ale sprawiającym problemy. W szufladzie Buzz Growa otaczają dumne, śliczne i pełne miłości do Mamy Laurki płci obu, które traktują rysunek z lekceważeniem. W szufladzie mieszka też Gryzmoł oraz wiele innych rysunków Ernesta. Trafia tam także Mamoł, czyli portret Mamy, który oznajmia, że jest ostatnim z dziecięcych rysunków chłopca. Ernest dorasta. Zamiast pełnych uczuć rysunków, przez szufladę przebiegają pozbawione wyrazu Informacje, a także Ostatni List, w którym bohater pisze, że nie może zjawić się w Święta. W ostatniej scenie Ernest wraz z synkiem ze wzruszeniem przegląda zawartość szuflady. Wieszają Bazgroła, Mamoła i Małego Bazgroła – dzieło synka – na ścianie.

• PRZESŁANIE

  Warto dostrzegać w człowieku wyjątkowość i kreatywność, pielęgnować te cechy w dziecku, by później ono samo potrafiło docenić je w życiu. Wszyscy, nawet niedoskonali, nosimy w sobie „ładunek” emocji, autentyzmu czy piękna.

• Źródło pochodzenia tekstu

  zgłoszono do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2019

• nagrody i wyróżnienia

  jedna z trzech równorzędnych nagród w ww. Konkursie

• rok powstania tekstu

  2019

• Prapremiera

  Teatr Pinokio w Łodzi, reż. Dorota Abbe, kwiecień 2022

• Lokalizacja

  Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 45. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2019 r.)