Wpadł słoń do szafy

Obsada

Mężczyzna; Czarownica; Dziewczyna; Słoń; Krzak

Streszczenie

Jesteśmy w teatrze. Wiatr przywiewa Mężczyznę i Czarownicę, wchodzi Słoń, za nim Dziewczyna. Mężczyzna zarzuca na nią prześcieradło, by czarownica nie mogła złośliwie jej w coś zamienić. Dziewczyna przypomina teraz ducha. Pozostałe postaci chowają się. Wiatr porywa prześcieradło i łóżko. Pojawia się krzak. Dziewczyna i Czarownica odlatują na miotle, reszta postanawia zrobić przedstawienie. Wracają aktorki, ale próbę zakłóca płacz. Z krzaka wychodzi Mężczyzna w przebraniu niedźwiedzia, ale czarownica wypowiada zaklęcie i niedźwiedź znika. Dziewczyna wnosi na scenę telefon. Słoń dzwoni na policję, by zgłosić odnalezienie skarpetki i niedźwiedziej skóry. Przychodzi Mężczyzna w ubraniu policjanta i legitymuje zgromadzonych. Tymczasem dziewczyna proponuje zabawę w chowanego. Słoń chowa się pod skarpetkę, Dziewczyna i Czarownica pod Słonia. Dzwoni telefon. Słoń przyjmuje propozycję tańczenia na linie. Lina urywa się. Na scenie nie widać Słonia i Dziewczyny, niedaleko krzaka stoi szafa, w której śpią zaginieni. Ponownie dzwoni telefon, wszyscy zostają zaproszeni do innego teatru. Aktorzy – poza krzakiem – odlatują na miotle. Telefon oznajmia koniec przedstawienia.

PRZESŁANIE

Sztuka przypomina dziecięcą zabawę, w której przyjemność i radość biorą górę nad logiką. Mali widzowie zapoznają się z ważną od wieków konwencją teatru w teatrze i mogą mieć pewien wpływ na przebieg przedstawienia.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 1997

Prapremiera

Teatr Animacji w Poznaniu, reż. Krzysztof Dutkiewicz, kwiecień 1998

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)