W duchowniku siedzi duch

Obsada

4 Duchy: mały – Maciek, większy – Kalasanty, ich matka Porcja i ojciec Oktawiusz; 3 dorosłych: Jacuś, jego żona Szarlotka, Szef; Sroka Wiesława

Streszczenie

Jacuś, potężny mężczyzna z czarną brodą, pracuje wraz z żoną Szarlotką w firmie, która ma otworzyć muzeum duchów w starym zamku. Aby interes się udał, najpierw muszą sprawić, by ludzie, a zwłaszcza dzieci, przestali bać się duchów. Chcą wyłapać wszystkie mieszkające na zamku i zamknąć je w specjalnych klatkach, „duchownikach”. W tym celu Jacuś konstruuje duchowskaz, duchociąg i inne dziwne urządzenia. Na zamku ma odbyć się wielkie przyjęcie duchów, ponieważ mieszkająca tam piękna Porcja obchodzi 300 urodziny (jest, jak na ducha, w sile wieku). Szef i jego pracownicy wybierają się na bal, aby wyłapać i zamknąć wszystkie duchy. Przypadkiem dowiaduje się o tym Sroka Wiesława i ostrzega duchy, które próbują udaremnić plan Szefa. Dochodzi wreszcie do spotkania wszystkich postaci. Ludzie poznają duchy i dowiadują się, ze te wcale nie są straszne. Wręcz przeciwnie, są spokojne, miłe, przyjacielskie, pogodne i bardzo ludzkie. Rodzinka duchów oraz szef z Szarlotką i Jacusiem zaprzyjaźniają się i wszystko dobrze się kończy.

PRZESŁANIE

Sztuka w zabawny sposób pokazuje działanie stereotypów. Bohaterowie swoje wyobrażenia o duchach konfrontują ze stojącymi tuż obok, żywymi duchami. Okazuje się, że nie ma się czego bać. Każdy Inny – człowiek czy duch – ma prawo do istnienia i należy mu się szacunek.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2001

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)