Siała baba mak

Obsada

Pajac I; Pajac II; Skarżypyta; Król Lul

Streszczenie

Z pomocą dobrze znanych rymowanek i wyliczanek przenosimy się do świata dziecięcych zabaw, w którym nie rządzi logika, ale prawo skojarzeń i marzenia sennego. Klocki i gry językowe stają się narzędziami, dzięki którym czwórka bohaterów improwizuje kolejne sceny-zabawy. Zaczynając od prostych gier, które dzieci znają z podwórka, jak zabawa z piłką czy w piaskownicy, wykonawcy powoli przechodzą do coraz bardziej złożonych działań, polegających na naśladowaniu świata dorosłych (wojna, palenie papierosów). Poruszają przy okazji istotne problemy, takie jak stosunek człowieka do świata oraz innych ludzi. Bohaterowie naznaczeni są stereotypowymi cechami przez co ich zachowanie jest zrozumiałe i czytelne dla dzieci, a tym samym łatwe w interpretacji. Kreowana rzeczywistość stopniowo rozrasta się, by w końcowych scenach rozpaść się jak senne marzenie Króla Lula.

PRZESŁANIE

Poprzez przywołanie różnorodnych problemów i zachowań, z którymi spotyka się dziecko, utwór w przyjazny sposób oswaja małych odbiorców z trudnymi problemami współczesnego świata. Rymowanki i gry słowne przemawiają do dziecięcej wyobraźni i zachęcają do współtworzenia widowiska.

prapremiera

Państwowy Teatr Lalki „Tęcza”, reż. Julianna Całkowa, grudzień 1967

premiera

Teatr Lalki i Aktora „Marcinek” w Poznaniu, reż. Leokadia Serafinowicz, czerwiec 1969
Teatr Lalek Świerszcz w Białymstoku, reż. Andrzej Karolak, lipiec 1971
Teatr Lalki i Aktora „Marcinek” w Poznaniu, reż. Leokadia Serafinowicz, grudzień 1971
Teatr Lalki i Aktora „Marcinek” w Poznaniu, reż. Leokadia Serafinowicz, styczeń 1972
Teatr Lalki i Aktora „Marcinek” w Poznaniu, reż. Leokadia Serafinowicz, grudzień 1972
Teatr Lalek „Banialuka” im. J. Zitzmana w Bielsku-Białej, reż. Jacek Malinowski, kwiecień 2005

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)