O chłopcu, który nie lubił poziomek, czyli baśń stacyjna bez ograniczeń wiekowych

Obsada

Piotruś; Syf na nosie (głos); Matka; Córka Agda; Ojciec; Niania; Doktor Acne

Streszczenie

Bajka rozpoczyna się lamentem Piotrusia, któremu na nosie wyrósł Syf. Wykazuje on bardzo bogatą osobowość i szybko wikła chłopca w ciąg wydarzeń ujawniających jego przyszłość. Syf będzie przewodnikiem i komentatorem zdarzeń, a jego „dojrzewanie” – miarą postępu bajki. Chłopiec momentalnie traci status dziecka na korzyść profesorskiego tytułu oraz ojcostwa. Podczas wędrówki odczuwa konsekwencje dorosłości i brzemię odpowiedzialności. Przyjdzie mu zaznać nienawiści córki, porządkować relacje z bratem-autostopowiczem, zacznie zauważać prestiż piastowanego stanowiska, ale również zauważy chorobę ojca i niespełnione obowiązki wobec kolegów. Kresem peregrynacji staje się sen w Różowej komnacie. Dziwna wizja ukazuje zbiorowe samootrucie rodziny na oczach Piotrusia. Cała sytuacja okazuje się ukartowana – mara rozwiewa się, a roztrzęsiony chłopiec wraca do domu. Swoje relacje z napotkanymi postaciami pozostawia niezmienione. Krnąbrny i niedojrzały nadal żywiołowo odrzuca dorosłość. Oznaki pokory wykazuje dopiero po usunięciu Syfa, kończącym całą opowieść.

PRZESŁANIE

Autor pokazuje trudną ścieżkę dojrzewania do dorosłości. Skomplikowane sytuacje, w które wikła się bohater, ukazują niezdecydowanie, impulsywność, brak zrozumienia, tchórzostwo i ignorancję. Bycie dorosłym to świat pełen odpowiedzialności i zawiłych problemów poważniejszych niż syf na nosie.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2005

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)