Karaluchy. Komedia bulwarowa z niższych sfer dla teatru lalki i aktora

Obsada

Karaluchy (Comendante, Don Insecto, Caracan, Robalo, Passo-Gito); Prusaki (Max, Moritz); Myszy (Mimi, Mysiaczek); Szczury (Majcherek, Feluś); Szerszenie; Motyle; Lokatorka I; Lokatorka II; Dozorca; Lokator; Pracownik Zakładu Oczyszczania i Utylizacji Odpadów

Streszczenie

Akcja rozgrywa się współcześnie przy śmietniku na podwórku. Oddział Karaluchów zabezpiecza smakołyki wyrzucone obok pojemnika. Nadlatują jednak Szerszenie i rozpoczyna się ostrzał. Robalo zostaje ranny. Nadchodzi Lokatorka I i Karaluchy kryją się. Dwa wchodzą do puszki po piwie. Pracownik Zakładu Oczyszczania zabiera śmieci wraz z puszką. Na posiłek liczą też zakochane Myszy – z powodu nieudanej randki Mimi zrywa z Mysiaczkiem. Zjawiają się Szczury. Mysz opuszcza z nimi podwórze, skuszona obietnicą balu. Po chwili Lokatorka II zauważa zabandażowanego Robala, który nie zdążył umknąć. Kobieta krzyczy, rzuca w Karalucha torbą ze śmieciami, grozi skargą na Dozorcę. Oddział zyskuje tak nową zdobycz i wzywa posiłki. Przybywają Prusaki. Wzmocniona brygada aresztuje Szczury przyłapane z uprowadzoną Gąsienicą i biżuterią skradzioną Mimi. Karaluchy słyszą kłótnie między Myszami i rozwiązują konflikt. Ze śmietniska wracają samochodem na kluczyk Caracan i Don Insecto – zrezygnowali oni z kariery wojskowej i są muzykami. Rozpoczyna się zabawa z okazji ślubu Myszek. Przylatują Szerszenie i Motyle. Wszyscy wspólnie tańczą.

PRZESŁANIE

Sztuka ukazuje bezsensowność sporów, kłótni i wojen. Zmusza do zastanowienia nad przyczynami konfliktów i metodami ich rozwiązywania. Przypomina też, że zachłanność prowadzi do utraty prawdziwej miłości.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 1998

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)