Śpiąca królewna

Tematy

• 1. poetyckość
  2. baśniowość
  3. matka
  4. ojciec
  5. sen
  6. przedmioty
  7. tradycja
  8. współpraca

• Obsada

  Królowa; Wróżyczka; Wróżycha; Król; Pan Pan; Królewna; Królewicz

• Streszczenie

  Król opowiada Królowej sen, w którym śnił, że jest Panem zakochanym we Wróżkach. Królowa marzy o córce. Rozwiązuje chustę, którą Król miał na oczach, a wtedy on pyta, kim jest naprawdę. Po dziewięciu miesiącach przychodzi na świat dziewczynka. Wróżki po wniesieniu paczek i prezentów dla Królewny przepowiadają jej przyszłość. Wróżycha mówi, że zostanie ukarana za nieposłuszeństwo i skaleczy się wrzecionem, po czym zaśnie na sto lat. Król każe spalić wszystkie kołowrotki, żeby przepowiednia się nie spełniła. Pan Pan uczy Królewnę jak coraz więcej wiedzieć, nic nie wiedząc, potem zawiązuje jej oczy. Oszołomiona idzie w głąb labiryntu. Tam już czeka Wróżycha kręcąca kołowrotkiem życia. Królewna dochodzi do niego i czas się zatrzymuje. Wszystkie postaci nieruchomieją. Pojawia się Królewicz, któremu Pan Pan, opowiada o Aretuzie zamienionej w fontannę i Alfejosie przemienionym w rzekę i tłumaczy, że aby obudzić Królewnę, Królewicz musi najpierw sam wiedzieć, kim jest. Młodzieniec odnajduje Królewnę trzymającą szklankę wody. Wylewa ją na dziewczynę i w ten sposób zakochują się w sobie – budzą się do nowego życia.

• PRZESŁANIE

  Poetycka wersja „Śpiącej Królewny” utkana jest z symboli. Mnóstwo w niej odniesień do starożytności i archetypów, do tego, co w nas świadome i zanurzone w niewiedzy. Jest to opowieść o poszukiwaniu samego siebie i przebudzeniu, które dokonuje się, gdy człowiek odnajduje prawdziwą miłość.

• Prapremiera

  Teatr Współczesny w Szczecinie, reż. Bogusław Kierc, kwiecień 1995

• Lokalizacja

  5. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (1994 r.), nakład wyczerpany