Minuta anakustyczna

Tematy

• 1. teatr
  2. relacje
  3. dom
  4. rodzina
  5. przemijanie
  6. rozwód
  7. przeszłość
  8. śmierć

• Obsada

  Technik, Aktorka, Aktor

• Streszczenie

  Akcja sztuki rozgrywa się w teatrze, w dniu premiery. Zbliża się godzina rozpoczęcia spektaklu, publiczność zajęła już miejsca na widowni. Jednak efekty specjalne nie są jeszcze gotowe. Odpowiedzialny za owo opóźnienie Technik, próbuje uspokoić widzów i opowiada, o czym będzie spektakl. Para aktorów czeka za kulisami. Aktor ze spokojem je chipsy, natomiast Aktorka jest poirytowana opóźnieniem i daje Technikowi znaki, by się pospieszył. Mężczyzna, zdekoncentrowany karceniem, niechcący wyłącza światło. Gdy opanowuje sytuację, Aktorka wychodzi na scenę. Stara się przygotować publiczność do spektaklu – w swoje wypowiedzi wplata słowa ze scenariusza. Aktor, po usłyszeniu znajomej kwestii, dołącza do koleżanki, zapomina jednak założyć buty. Gołymi stopami depcze po kablach – w rezultacie razi go prąd. Technik zauważa nieruchomego Aktora, podejrzewa, że ten umarł. Aktorka nie chce w to uwierzyć i poleca Technikowi, by reanimował poszkodowanego. Po krótkiej kłótni, Technik „włącza ciszę”. Bohaterowie przechodzą z „czasu obiektywnego” do „czasu względnego”. Mężczyzna tłumaczy bohaterce, czym jest panujący stan z punktu widzenia nauki. Oboje próbują rozmawiać, by zagłuszyć ciszę. Konwersują na temat względności, problemu rozumienia świata – każdy przedstawia własną perspektywę. Wspólnie formułują „prawa Ciszy”. Dyskutują o zawieszeniu w czasie oraz dokładności. Po szczerej rozmowie bohaterów, Aktor ożywa i chce zmienić scenariusz spektaklu, na co Aktorka wyraża zgodę. Przepraszając publiczność, informuje, że spektakl dziś się nie odbędzie. Technik zostaje sam na scenie, nie ma już w sobie tyle optymizmu i pewności siebie, jak na początku sztuki.

• PRZESŁANIE

  Tekst dzieli się na cztery części: „Ciszę obiektywną”, „Ciszę relatywną”, „Ciszę wewnętrzną”, „Ciszę wieczną”. W każdej z nich bohaterowie poruszają problemy egzystencjalne, przedstawiają różne perspektywy. Wypadek na scenie staje się katalizatorem przemyśleń na temat śmierci, życia, czasu oraz względności. Choć początkowo wydaje się, że Technik lepiej od Aktorki rozumie świat (on reprezentuje sferę nauki, ona duchowości), okazuje się, że ostatecznie to przez jej argumenty mężczyzna traci pewność siebie i uznaje wyższość uczuć.

• Źródło pochodzenia tekstu

  Tłumaczenie z języka francuskiego: Ewa Umińska, Tytuł oryginału:„La Minute Anacoustique”

• Rok powstania tekstu

  1993

• Lokalizacja

  10. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (1996 r.), nakład wyczerpany