Na górze

Streszczenie

Akcja spektaklu rozgrywa się głęboko pod ziemią, w „świecie kamieni”. Kamienie 1, 2 oraz 3 zaczynają ze sobą rozmawiać o ich dotychczasowym życiu i aktualnym położeniu. Zastanawiają się, czy są szczęśliwe, będąc tak długo w tym samym miejscu. Kamień 3 ma wątpliwości, czy jest komukolwiek potrzebny. Wydaje mu się, że nie jest nic wart. Porównuje się z „dwunożnymi”, czyli ludźmi, którzy przebywają w mitycznej przestrzeni „na górze”. Kamień 5 przekonuje kolegów, że ich życie jest wartościowe, a przede wszystkim tylko kamienie są powiernikami tajemnic z przeszłości. Za namową innych Kamień 4 opowiada o tym, jak jest w świecie „dwunożnych”. Mówi o „Dużym Gorącym Kole” – słońcu, oraz „Dużym Zimnym Kole” – księżycu. Kamienie pragną znaleźć się tam, gdzie fruwają „białe piórka”, czyli pada śnieg. Do opowiadania historii dołącza także Strzałka – skamielina, która posiada w sobie również zwierzęce wspomnienia. Pojawiają się Dwunożny 1 oraz Dwunożny 2, którzy postanawiają zasadzić choinkę. Ojciec z córką rozkopują ziemię i zaczynają wyciągać z ziemi poszczególne kamienie. Kamień 1 oraz 2 są szczęściarzami – udaje im się znaleźć na powierzchni. Finalnie wraz ze Strzałką znajdują się w doniczce w pokoju dziewczynki. Są daleko od domu i czują się nieswojo, tęsknią za pozostałymi kamieniami i światem „głęboko w ziemi”.

PRZESŁANIE

Sztuka ukazuje, że często pragnąc nieznanego i nowego, zapominamy o tym, co mamy i o co powinniśmy dbać. Każdy jest wartościowy, niezależnie od tego, skąd pochodzi i jak wygląda. Wszyscy są potrzebni i nie powinni się ze sobą porównywać. Warto dbać o swoich przyjaciół i rodzinę oraz doceniać zwykłą codzienność.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w 1995 roku

Nagrody i wyróżnienia

wyróżnienie honorowe w ww. Konkursie

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)