Świat i już

Tematy

• 1. teatr
  2. relacje
  3. poetyckość
  4. zmiana
  5. dziecko
  6. wyobraźnia

• Obsada

  Wyższa, później Damulka, następnie Jegomość; Niższa, potem chłopiec Leo

• Streszczenie

  Wyższa i Niższa siedzą na brzegu koła. Gaszą światło. Wyższa mówi, że świat na początku był psem pilnującym domu pewnej Damulki. W jej szafie był poukładany cały świat, a na jej dnie spał blask księżyca. Wyższa staje się Damulką. Do jej domu wchodzi zapłakany chłopiec (Niższa) i rozrzuca rzeczy z szafy. I wszystko na świecie traci swoje poprzednie położenie. Leo przerażony tym, co zrobił, wyznaje, że zgubił uśmiech. Widownia pomaga mu go odnaleźć. Uszczęśliwiony chce oddać ostatni kraj świata (kartkę papieru) Damulce. Wyczarowuje z niego okręt i wieloryba. Prosi Damulkę, by pokazała, co chowa za plecami, ale by się tego dowiedzieć, musi zrobić wokół niej okrążenie. Gdy on się oddala, Damulka staje się Wyższą, a następnie Jegomościem łowiącym wędką (piórnikiem) ryby. Spotyka go Leo. Strumień nie ma miejsca, więc jest zamknięty w buteleczce, po nim pływa okręt (okulary). Chłopiec w końcu okrąża Damulkę i widzi za jej plecami noc. Wyczarowuje największy kraj na świecie, w którym okręt (okulary) pływają po strumieniach (linijkach tekstu). Damulka staje się Wyższą, Leo Niższą, powracają do początku historii, kiedy świat był psem.

• PRZESŁANIE

  Jak zwykle u Dorina króluje metafora. Autor korzysta także z motywu teatru w teatrze. Pod warstwą jednej historii ukrywa się następna: to przepiękna opowieść o największym kraju na świecie – naszej wyobraźni.

• Źródło pochodzenia tekstu

  Tłumaczenie z języka francuskiego: Ewa Umińska, Tytuł oryginału: „Le monde, point, b la ligne”

• Prapremiera

  Przedstawienie impresaryjne, reż. Paweł Szumiec, maj 1999

• Premiera

  Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu, reż. Bartosz Kurowski, marzec 2019

• Lokalizacja

  13. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2000 r.), nakład wyczerpany