Babarog

Obsada

Alicja, Babcia, Mama, Ojciec Bez Głowy, Sąsiadka

Streszczenie

Miejscem wydarzeń jest skromny pokój z małym oknem. Poznajemy trzy bohaterki reprezentujące trzy pokolenia – babcię, matkę oraz córkę. Alicja – najmłodsza z nich – zachowuje się jak radosne, zabiegające o uwagę matki dziecko. Mama zdaje się być pogrążona w smutku, zmęczona. Babcia, zawsze gotowa do rozmowy i zabawy, stara się zająć wnuczką. Panuje atmosfera zagrożenia – muszą gasić światło, nie mogą wychodzić na zewnątrz, brakuje im jedzenia i wody. Babcia wyjaśnia Alicji, że na zewnątrz grasuje potwór, Babarog. Mama i Alicja tęsknią za tatą, Sąsiadka za synem. Już długi czas nie mają żadnych wieści. Czasy, kiedy był tata, były szczęśliwe – Alicja jest przekonana, że gdy ten wróci, świat wróci do pierwotnej harmonii. Oprócz rzeczywistości „tu i teraz” poznajemy wewnętrzny świat Alicji.

W końcu powraca ojciec, nazwany w dramacie Ojcem Bez Głowy. Choć Mama rozmawia z nim, w końcu stwierdza, że nie poznaje męża, nie wie, kim jest. Alicja jest w szoku, nic nie rozumie. Tata ponownie odchodzi. Dziewczynka przeżywa rozpacz i bunt. Przez te uczucia przeprowadza ją Babcia. W smutku, rozpaczy, strachu, złości i buncie wobec świata dorastająca Alicja decyduje się samotnie wyruszyć, by walczyć przeciw Babarogowi. Babcia jest również postacią, która wnosi do świata przedstawionego dodatkowe znaczenia. To ona opowiada wnuczce o początkach świata, jego przemianach, jakby była świadkinią przemijania kolejnych epok. Opowiada o tym poetyckim językiem.

PRZESŁANIE

Autorka podejmuje problem wojny, choć słowo wojna nie pada ani razu. Stawia fundamentalne pytanie o istotę zła. W wierzeniach Słowian Baba Roga to stara kobieta z rogiem na głowie, która porywa nocą dzieci i je pożera. Tytułowy Babarog porywa i niszczy dziecięce marzenia. Początkowo opisywany jako potwór, okazuje się być kimś, kogo domeną jest ludzkie wnętrze. Bohaterka sztuki dojrzewa pod wpływem traumatycznych doświadczeń, znajdując ukojenie w rozmowach z babcią. Babcia na początku wydaje się być kimś rzeczywistym, ale ze sceny na scenę poznajemy jej niejednoznaczną tożsamość. W sztuce zostaje stematyzowana trauma i zło, które powracają w nowych odsłonach, w kolejnych pokoleniach.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do 32. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu

Nagrody i wyróżnienia

jedno z dwóch równorzędnych wyróżnień w ww. Konkursie

Rok powstania tekstu

2021

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)