Bajka o najpiękniejszej bajce

Streszczenie

Herold obwieszcza konkurs na najpiękniejszą bajkę. Ten, kto ją opowie, ma na zawsze zamieszkać na dworze królewny Julianki. Zaszczyt ten od dawna marzy się Sroce, dotąd jednak, mimo usilnych prób, nigdy go nie dostąpiła. Żali się, że została oszukana i na dowód opowiada trzy najwyraźniej nie całkiem prawdziwe historie o tym, jak to na życzenie króla uratowała królestwo, ale nigdy nie stała się częścią jego świty. Za pierwszym razem królewna Julianka miała dość przeciągającej się zimy i Sroka dokładała wszelkich starań, aby sprowadzić do królestwa wiosnę, tymczasem nagroda przypadła w udziale lichemu przebiśniegowi, który swoim dzwoneczkiem obudził Babcię Zimę. Za drugim razem, kiedy Wiosna obiecała Wiatrowi gruszki na wierzbie, trzeba było przywrócić wierzbie bazie ‒ kotki, za którymi tęskniła Julianka. I znów, mimo oczywistych zasług Sroki, mieszkanie na dworze przypadło Wiatrowi, który doszedł z gruszkami do ładu. Za trzecim razem trzeba było pokonać potwora, którego bała się królewna. Sroka wypuściła z klatki dziwnego, obcego ptaka ‒ kanarka, aby potwór odleciał, ale to Zając wygrał konkurs, bo nauczył Juliankę, jak oswajać strach. W obliczu tych jawnych niesprawiedliwości Sroka traci wiarę w możliwość zwycięstwa i postanawia nie stawać więcej do żadnego konkursu, jej opowieści przypadają jednak do gustu królewnie i Sroka przeprowadza się do pałacu.

PRZESŁANIE

Każda z trzech etiud niesie osobne przesłanie: o tym, że wszystko następuje w swoim czasie, że trzeba uważać na to, czego sobie życzymy i że najgorszy z potworów jest w nas ‒ to strach. A jeśli chcemy odnosić sukcesy, musimy podążać za swoim talentem.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w 2006 roku

Nagrody i wyróżnienia

wyróżnienie w ww. Konkursie

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)