Była kiedyś planeta Ziemia. Sztuka dla dzieci młodszych

Tematy

• 1. matka
  2. nastolatki
  3. konflikt
  4. ojciec
  5. wojna
  6. samotność
  7. zauroczenie
  8. miłość
  9. rodzina
  10. bohaterka
  11. rodzice
  12. przeszłość
  13. równouprawnienie
  14. przyszłość

• Obsada

  Bielina (mama); Bielas (tata); Bielinka (córka); Pan Barwny (opiekun Barwinki); Barwinka (młoda panienka); Pani Zielona (mama); Zielinek (syn Pani Zielonej)

• Streszczenie

  Na Białą Planetę przybywają Bielas, Bielina i Bielinka. Zamierzają na niej zamieszkać, ponieważ ich planeta została zniszczona. Dołączają do nich Barwny i Barwinka ‒ planeta Barwinezja również uległa zniszczeniu. Nie podoba się to rodzicom Bielinki, którzy chcą mieć nową planetę tylko dla siebie. Dziewczynki zaprzyjaźniają się, Barwinka opowiada Bielince o planecie Ziemia, która rozpadła się pod wpływem konfliktów pomiędzy Ziemianami. Barwny maluje pół planety na kolorowo. Po pewnym czasie dołącza do nich Zielona ze swym synem Zielinkiem z planety Zieleniak. Chłopiec zakochuje się z wzajemnością w Barwince, a dorośli kłócą się o pierwszeństwo na nowej planecie. Zielona chce uczynić swoimi poddanymi mieszkańców planety, których traktuje z pogardą. Zdając sobie z tego sprawę, Bielas i Barwny postanawiają podstępem wyprawić ją na jej starą planetę. Przebrani za posłańców z Zieleniaka przynoszą depeszę wzywającą do powrotu. Przypadkowo list czyta Bielina i myśli, że skierowany jest do niej. Obie panie przygotowują się do drogi, zostawiając swoje rodziny bez słowa wyjaśnienia. Dzieci szukają rodziców. Coraz bardziej boją się i sądzą, że na planecie grasuje potwór. Dzieci i panowie postanawiają zamienić się w potwory. Straszą Bielinę i Zieloną, jednak prawda wychodzi na jaw i wszyscy się zaprzyjaźniają.

• PRZESŁANIE

  Dramat ukazuje potrzebę tolerancji, współpracy i poszanowania różnorodności w czasach, gdy różne grupy szukają bezpiecznych miejsc do życia. Planeta, która nie należy do nikogo, jest zasiedlana przez różnorodnych bohaterów, którzy przestają ze sobą walczyć dopiero, gdy doświadczają strachu i niebezpieczeństwa. Finałowa piosenka niesie ze sobą przekonanie, że miłość i przyjaźń są spoiwami różnorodnej ludzkiej rodziny.

• Źródło pochodzenia tekstu

  zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznania w roku 1993

• nagrody i wyróżnienia

  wyróżnienie w ww. Konkursie

• Lokalizacja

  Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 4. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (1993 r.), nakład wyczerpany