Czerwony, Niebieski, Czarny, Szary

Tematy

• 1. relacje
  2. konflikt
  3. niepełnosprawność
  4. zmiana
  5. przedmioty
  6. współpraca
  7. wyobraźnia
  8. przygoda

• Obsada

  Czerwony; Niebieski; Czarny; Szary

• Streszczenie

  Schody prowadzące donikąd. Na ich szczyt wbiega Czarny. Po wejściu Czerwony, Niebieski i Szary zastanawiają się, dokąd one prowadzą. Znajdują walizkę. Zauważają Czarnego. Kolory chcą wejść na górę, ale Czarny ich powstrzymuje, mówiąc, że schody należą do niego. Ustala reguły, dzięki którym mogą je zdobyć. Niebieski się podporządkowuje, ale reszta nie ma na to ochoty. Szary znajduje schody dźwiękowe w saksofonie. Dołącza do niego Czerwony. Podczas zabawy wpadają na mur z klocków. Budują z nich schody. Udają, że jadą na wielbłądzie. Klocki się rozsypują. Czarny opowiada bajkę o świerszczu i mrówce. Straszy Czerwonego i Szarego, że gdy spadnie deszcz i podniesie się poziom wody – utoną. Prosi Niebieskiego o parasol, bo według niego już zaczyna kropić. Szary naśladuje rybę pływającą w morzu. Czerwony udaje Indianina, odważnego wodza. Szukają nowych krain. Czarny, pouczając ich, schodzi ze schodów. Niebieski w tym czasie idzie na szczyt i wydaje Czarnemu polecenia. Czerwony i Szary odchodzą do innej krainy. Czarny i Niebieski na szczycie schodów wystukują wspólny rytm zapominając o schodach.

• PRZESŁANIE

  Jest to sztuka o zasadach współżycia i tolerancji. Ten, kto wejdzie na schody i utrzyma się na nich – ma władzę. W abstrakcyjnych postaciach dominującego Czarnego, ślepo podporządkowanego Niebieskiego, wrażliwego Szarego czy imponującego Czerwonego możemy odnaleźć siebie.

• Źródło pochodzenia tekstu

  Tłumaczenie z języka niemieckiego: Lila Mrowińska-Lissewska

• prapremiera

  Scena Kotłownia w Ostrowi Mazowieckiej, reż. Rafał Swaczyna, styczeń 2015

• Lokalizacja

  10. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (1996 r.), nakład wyczerpany