DużaMała

Obsada

Duża; Mała; Pani; Ala; Marysia

Streszczenie

Duża przygotowuje się do wyjazdu. Dzwoniący telefon materializuje wspomnienia – nagle pojawia się Mała. Pokój przemienia się w kolonijną sypialnię, gdzie pod okiem Pani Mała uczy się dyscypliny i samodzielności. Duża ją ignoruje. Mała boi się ciemności, zimna, śmierci i wodnika, który dręczy ją w nocnych koszmarach. Z koleżanką Alą uciekają z zajęć, omijają posiłki i pracę w grupach. Zamiast tego chodzą nad rzekę, zbierają grzyby i pomidory. Mała nikomu nie ufa, wciąż przed czymś ucieka, ma swoje tajemnice. Z gorączką trafia do izolatki, gdzie przebywa chora Marysia, która opowiada o Bogu i piekle, tłumaczy sny. Odwiedza ją Duża – razem uczą się obronnego krzyku. Tymczasem Mała boi się, że przyjdzie On. On to wujek ze sklepu, częstujący ją słodyczami. Nad ranem Ala pomaga uciec Małej, dając jej schronienie w stodole. Mała obwinia się o wydarzenia z przeszłości. Duża przytula ją i pociesza. Chwilę później zamyślona powraca do pakowania plecaka.

PRZESŁANIE

Czas nie powinien zabić dziecka tkwiącego w każdym z nas. Wspomnienia – dobre i złe – kształtują osobowość i wpływają na to, kim się staniemy. Trzeba zaakceptować to, co było – umieć przytulić, usprawiedliwić i pocieszyć nasze dziecięce wspomnienia.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2004

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)