Dwadzieścia jeden

Obsada

Niezniszczalna, Klawiatura, Łuna światła (z nocnej latarni), Klon (rosnący za balkonowym oknem w salonie Niezniszczalnej), Chór Czterech Ścian, Jezus, Fasolka (jako zarodek ludzki), Niebieski

Streszczenie

Zmęczona chorobą Niezniszczalna, cierpi, dużo śpi w dzień, nie ma siły wyjść z domu, choć nie jest w tym wszystkim sama. Jej wsparciem jest Niebieski, śpiący przy jej boku. Nocą Klawiatura, Klon i Łuna Światła przyglądają się jej życiu. Przeżywają te same rozterki, nasłuchują rozmów, toczą debaty na temat kwestii etycznych, aborcji, choroby nowotworowej. Dyskutują na temat jej skomplikowanej przeszłości i przyszłości, wzywają do odpowiedzi samego Jezusa z krzyża na ścianie. Klawiatura, na przykład, ukrywa w skrzynce ze spamem wiadomość od lekarza z wynikami na temat nawrotu raka. Wszystko to w trosce o Niezniszczalną, która tej samej nocy dowiaduje się o kiełkującym w niej nowym życiu. Od tej pory walczy już nie tylko dla siebie. Wbrew temu jak ją nazywają, jest kruchą, wrażliwą osobą. Pisze wiersze, które stają się słowami komentarza Chóru Czterech Ścian. Wiadomość o Fasolce wypełnia Niezniszczalną i Niebieskiego mieszanką strachu i radości. Czy jednak podejmą trud walki o życie matki i dziecka? Czy Fasolka zdąży się urodzić i zobaczyć swoją mamę?

PRZESŁANIE

Strach to nieodłączna część rodzicielstwa, przychodzenia na świat, bólu i śmierci. Tekst pokazuje jak trudno jest przełamać lęk i jak trudno być niezniszczalnym. Mimo że strach jest przeciwnikiem każdego z nas, można go pokonać determinacją i wolą walki.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do 28. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2017

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)