Autor:
Krystyna Chołoniewska

Streszczenie:
Klauni odgrywają dziewczynę i chłopca. Zakochują się i tworza parę. Po chwili pojawia się małe, płaczące klauniątko. Dostaje uśmiechniętą maskę, ponieważ nie umie rozśmieszyć widzów. Z uronionych łez wyrasta drzewko i mały klaun ropoczyna swoje przygody. Uczy się chodzić w teatrze kukiełkowym, spotyka umierającego ptaka i człowieka-wilka. Budzi się gdzieś w zamkowym łożu, gdzie opiekuje się nim ptak, którego uratował. Potem trafia do Papierowych, którzy zamykają go w klatce. Towarzyszy mu śpiewający kokon. Jako obcy zostaje wypuszczony, uwalnia wilka i razem odchodzą do lasu. Ma jeszcze potyczkę z gadami, które chcą mu odebrać kokon. W końcu nawet kokon przemawia, a jednorożec doprowadza klauniątko do domu. Rodzice uradowani obserwują, jak z kokonu wykluwa się motyl. Mały klaun tańczy z motylem, a chwilę później dojrzały Klaun III rozpoczyna swój pierwszy program.

Przesłanie:
Każda poczwarka zapowiada pięknego motyla, a gdy się kimś zaopiekujesz, możesz liczyć na wzajemność. Sztuka podkreśla rolę doświadczenia: czasem trzeba dotknąć i sparzyć się, żeby w przyszłości wiedzieć jak postępować.

Wiek adresata:
8-12 lat

Obsada:
Aktorzy: Klaun I; Klaun II; Małe (Klaun III); Motyl; Rokmenka; Rokmen; Wilk; Wójt; Marionetka Małego; Pacynka Córki Wójta; Kukiełki: Jednorożec; Ptak; Wilk; Postaci z papieru: Bardzo zajęci ludzie; Papierowi ludzie; Ptaki; Cienie: Drzewo; Człowiek w zbroi; Jednorożec

Zalecana na scenę:
dramatyczną, lalkową

Źródło pochodzenia tekstu:
zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 1997

Nagrody i wyróżnienia:
wyróżnienie w konkursie CSD w Poznaniu

Lokalizacja:
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu

Opracowanie:
Wojciech Śmigielski