Krystyna Chołoniewska
Streszczenie:
Klauni odgrywają dziewczynę i chłopca. Zakochują się i tworzą parę. Po chwili pojawia się małe, płaczące klauniątko. Dostaje uśmiechniętą maskę, ponieważ nie umie rozśmieszyć widzów. Z uronionych łez wyrasta drzewko i mały klaun rozpoczyna swoje przygody. Uczy się chodzić w teatrze kukiełkowym, spotyka umierającego ptaka i człowieka-wilka. Budzi się gdzieś w zamkowym łożu, gdzie opiekuje się nim ptak, którego uratował. Potem trafia do Papierowych, którzy zamykają go w klatce. Towarzyszy mu śpiewający kokon. Jako obcy zostaje wypuszczony, uwalnia wilka i razem odchodzą do lasu. Ma jeszcze potyczkę z gadami, które chcą mu odebrać kokon. W końcu nawet kokon przemawia, a jednorożec doprowadza klauniątko do domu. Rodzice uradowani obserwują, jak z kokonu wykluwa się motyl. Mały klaun tańczy z motylem, a chwilę później dojrzały Klaun III rozpoczyna swój pierwszy program.
Przesłanie:
Każda poczwarka zapowiada pięknego motyla, a gdy się kimś zaopiekujesz, możesz liczyć na wzajemność. Sztuka podkreśla rolę doświadczenia: czasem trzeba dotknąć i sparzyć się, żeby w przyszłości wiedzieć jak postępować.
Wiek adresata:
8-12 lat
Obsada:
AKTORZY: Klaun I, Klaun II, Małe (Klaun III), Motyl, Rokmenka, Rokmen, Wilk, Wójt, Marionetka Małego, Pacynka Córki Wójta; KUKIEŁKI: Jednorożec, Ptak, Wilk; POSTACI Z PAPIERU: Bardzo zajęci ludzie, Papierowi ludzie, Ptaki; CIENIE: Drzewo, Człowiek w zbroi, Jednorożec
Zalecana na scenę:
dramatyczną, lalkową
Źródło pochodzenia tekstu:
zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 1997
Nagrody i wyróżnienia:
wyróżnienie w ww. Konkursie
Lokalizacja:
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 12. zeszyt Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży
Opracowanie:
Wojciech Śmigielski