Radosław Figura
Streszczenie:
W przestronnym mieszkaniu sprzecza się młode małżeństwo. Beata – artystka – nie może malować, ma żal do męża, że jest na nią obojętny. Nagle słyszą ciche głosy, jakby nawoływanie dzieci. Michał i Beata zastanawiają się chwilę, czy chcieliby zostać rodzicami. W następnej scenie Beata rozmawia z dziewczynką, do której mówi „córeczko”. Matylda ma do Beaty pretensje. Uważa, że ta jest nadopiekuńcza. Gdy Michał wraca z pracy, Matylda ukrywa się przed nim. W trzeciej scenie widzimy Michała z Łukaszem, do którego Michał mówi „synu”. Rozmawiają, wygłupiają się, dopóki nie budzi się Beata. Łukasz znika w łazience, a Michał z żoną wracają do łóżka. Matylda i Łukasz obserwują śpiące małżeństwo i opowiadają o swoich poprzednich rodzicach. W końcu decydują się, że chcą zostać dziećmi Beaty i Michała. W ostatniej scenie Michał dowiaduje się, że Beata jest w ciąży. Namalowała też obraz. Są na nim bliźniaki. Matylda i Łukasz obserwują wszystko z ukrycia.
Przesłanie:
Ciepła historia o rodzinie, w której w dziwny sposób pojawia się szczęście. Wydarzenia nie układają się po kolei, a sytuacja nie jest jasna, dzięki czemu doświadczamy nadnaturalności, magii narodzin. Rzecz o wartości więzi, jakie tworzą się w rodzinie, o tym, że osiągnięcie szczęścia może okazać się proste.
Wiek adresata:
12-15 lat
Obsada:
Beata, Michał, dzieci: Matylda, Łukasz
Zalecana na scenę:
dramatyczną, teatru telewizji
Źródło pochodzenia tekstu:
zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2000
Nagrody i wyróżnienia:
wyróżnienie w ww. Konkursie
Lokalizacja:
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu
Opracowanie:
Malina Prześluga