Bogusław Kierc
Streszczenie:
Lalun, lalkarz i zarazem lalka, wspomina minione czasy oraz tych, którzy odeszli. Tęskni za nimi. Nie może o nich zapomnieć i wciąż ich potrzebuje. Zalota, także lalka, zabiera Laluna do Ogrodu Skrzydlatych Ludzi – prawie aniołów. Spotykają Samolotnika - ma on tylko jedne skrzydła i nie może dać ich Lalunowi, który chciałby je dostać, żeby zrobić z nich anioła. Dołączają kolejne postaci - Chwilozof i Wzorza. Lalki tworzę teatr lalek i odgrywają różne sceny: zwiastowania Maryi i narodzin dzieciątka, z Herodem i porzuconym w koszu Mojżeszem, ukazują metempsychozę Empedoklesa, króla i posłańca, diabła z trzema włosami (z baśni braci Grimm). Lalki bezustannie przelatują, wylatują, przeobrażają się i zamieniają. Na koniec zupełnie już nie wiedzą, co było i co jest, czy to sen, czy... „chyba naprawda”.
Przesłanie:
Sztuka w bardzo poetycki sposób opowiada o śnie, jawie, lalkach, teatrze i tęsknocie za tymi, którzy odeszli. Przenikają się tu rzeczywistość ze snem, wspomnienia z historiami, teatr, lalki i metafory. Liczne nawiązania literackie i filozoficzne czynią tekst wielopłaszczyznowym i ciekawym zarówno dla młodego, jak i starszego widza.
Wiek adresata:
od 10 lat
Obsada:
Zalota; Wzorza; Lalun; Samolotnik; Chwilozof
Zalecana na scenę:
lalkową
Źródło pochodzenia tekstu:
od autora
Lokalizacja:
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 28. zeszyt Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży
Prapremiera:
Teatr im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie, reż. Bogusław Kierc, styczeń 2009
Opracowanie:
Krzysztof Dziemian