O Alusi z dachu

Tematy

• 1. samoakceptacja
  2. nadzieja
  3. wewnętrzna walka
  4. nastolatki
  5. marzenia
  6. zmiana
  7. bohaterka
  8. dorosłość
  9. bunt
  10. wyobraźnia
  11. przyszłość

• Obsada

  Alusia, Ciocia 1, Ciocia 2, Ciocia 3, Wujek 1, Wujek 2

• Streszczenie

  Na dachu przystanku autobusowego, w wiklinowym koszu siedzi dziewczynka – Alusia. Bohaterka zajmuje się zbieraniem piór – wyrzuca te, które jej nie odpowiadają, a z pozostałych wije gniazdo. Dziewczynkę dostrzega jedna z cioć i zastanawia się, co Alusia wyprawia. Wywiązuje się między nimi rozmowa, na przystanek stopniowo przychodzą kolejne osoby (ciocie i wujkowie). W toku dyskusji okazuje się, że bohaterka pochodzi „spod trójki”, co dla dorosłych ma nacechowanie negatywne. Początkowo tłumaczy, że weszła na dach, aby mieć lepszy widok na świat; kosz, w którym siedzi, nazywa swoim gniazdem. Wszyscy nakłaniają Alusię, aby zeszła z dachu, tłumaczą jej, że to niebezpieczne i nie przystoi dziewczynkom. Postaci rozmawiają o Alusi, a ona sama wyjaśnia, że szuka pomysłu na siebie i swoje życie. Inspirują ją najróżniejsze postaci: archeolożki, lotniczki i premierki, a nawet Szymon Słupnik. Ciocie i wujkowie bezpardonowo komunikują swoje krytyczne przekonania na temat przemyśleć dziewczyny. Przez cały czas Alusia tworzy kostium ptaka, a w końcu przyznaje się do lęku, jakim napawa ją wysokość, deklaruje jednak, że chce pokonać swój strach. Ostatecznie dorośli decydują się wezwać policję, aby ściągnąć dziewczynkę z dachu – tylko Ciocia 3 zdaje się rozumieć dziewczynkę dzięki wspomnieniu własnych dziecięcych nadziei.

• PRZESŁANIE

  Ten prosty w konstrukcji dramat posiada bogaty potencjał interpretacyjny. Ukazuje, jak nieprzychylne wobec dziecięcych marzeń i planów potrafi być otoczenie, ale także pozwala zobaczyć rozdźwięk w postrzeganiu rzeczywistości przez dzieci i dorosłych. Dla cioć i wujków Alusia zdaje się obca, oni zaś z jej perspektywy zdają się powielać klisze i stereotypy. Gest wejścia na dach (a później także i zejścia z niego) można odczytać jako wyraz emancypacji i buntu, a także propozycja podania w wątpliwość tego, co postrzegamy jako „właściwie” i „oczywiste” we wzajemnych relacjach między dziećmi i dorosłymi.

• Źródło pochodzenia tekstu

  zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2022

• Nagrody i wyróżnienia

  I nagroda w ww. konkursie

• Lokalizacja

  Centrum Sztuki Dziecka i 49. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2022 r.)