Okularnica

Obsada

Szesnastolatki: Kasia, Zuza, Agata, Bury, Koleżanka, Koleżanka I, Koleżanka II, Koleżanka III, Koleżanka IV, Kolega, Kolega I, Kolega II, Kolega III, Kolega IV; Dorośli: Nauczycielka, Mama Kasi, Pielęgniarka, Lekarz, Profesorka

Streszczenie

Tytułowa okularnica, Kasia, jest najlepszą uczennicą w szkole, wszyscy przepisują od niej zadania domowe i ściągają na klasówkach. Mimo że Kasia pomaga całej klasie, nikt nie jest jej wdzięczny. Dziewczyna mieszka z mamą, a ojciec nie płaci alimentów, przez co żyją bardzo skromnie. Kasia jest zaniedbana, ubiera się nieładnie, nosi brzydkie okulary, jest w klasie outsiderką. Zuza namawia ją na pójście na prywatkę do Agaty. Kasia nie jest tam mile widziana, koledzy i koleżanki są zaskoczeni jej nieproszonym pojawieniem się. „Podchmieleni” chłopcy okrążają Kasię, siłą zdejmują sukienkę i majtki, wytykając jej nieatrakcyjność, mówią o gwałcie. W obronie Kasi staje Zuza, dzięki czemu dziewczynka ucieka do domu, gdzie z rozpaczy łyka kilka garści tabletek. Zatrutą i nieprzytomną Kasię znajduje mama, wzywa pogotowie; na szczęście nie jest jeszcze za późno. Po kilku tygodniach Kasia wraca do domu. Kiedy klasa dowiaduje się, co się stało, zaczyna mieć wyrzuty sumienia. Sztuka kończy się wybaczeniem i wspólnym śmiechem całej klasy razem z pięknie wyglądającą, Kasią.

PRZESŁANIE

„Okularnica” jest poruszającą historią, która może się wydarzyć naprawdę, jeśli nieposkromionej fantazji niektórych nastolatków, nie przeciwstawi się empatia i rozsądek ich kolegów. Autorka z wyczuciem przedstawia mechanizmy rządzące grupą młodzieży, łatwość w wyrządzaniu krzywdy. Sztuka ostrzega przed przekraczaniem granic zabawy. Pokazuje, co jest zwykłą głupotą, złem i przestępstwem.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 1998

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)