Autor:
Philippe Dorin

Streszczenie:
Postaci snują opowieść o Olbrzymie. Podwieczorek, przygotowując posiłek, śpiewa piosenkę o okropnie śmierdzacym Olbrzymie, który udał się do miasta, jest bardzo głodny i szuka świeżego mięsa, różowiótkiego. W opowiadaniu pojawia się dziewczynka-sierotka, która zostaje zjedzona przez Olbrzyma. Miasto ogarnia panika. Część drugą inicjuje Łakomczucha podczas wędrówki z Podwieczorkiem i Łasuchem. Dziewczynka we wnętrzu Olbrzyma odkrywa nowy świat. Po kręgosłupie przechodzi do mózgu, gdzie ogląda sny Olbrzyma. Dochodzi do zbiornika łez. Nagle zrywa się wiatr i dziewczynka wraz z nim frunie do płuc. W ciele Olbrzyma odkrywa cały kosmos. Część trzecia zaczyna się w trakcie zabawy w wojnę. Łasuch kontynuuje opowieść. Dziewczynkę budzi hałas zbliżających się myśliwych, polujących na Olbrzyma. Próbuje go ostrzec, jednak bez rezultatu. Myśliwi zabijają Olbrzyma i wydostają z wnętrza dziewczynkę, która ku ich zdziwieniu wcale nie jest wdzięczna za uwolnienie, ponieważ Olbrzym był dla niej jak ojciec. Sierotka zakopuje ciało Olbrzyma, a po pewnym czasie w miejscu tym wyrasta drzewo, na które wspinają się dzieci.

Przesłanie:
Sztuka odsłania zmyślony, fantastyczny świat wyobraźni i wrażliwości dziecięcej. Nie zna on żadnych ograniczeń. Jest to świat, w którym to, co zwykle wydaje się przerażające, wcale takie nie jest. Absurdalny humor Dorin'a ukazuje różnice między postrzeganiem rzeczywistości u dorosłych i dzieci.

Wiek adresata:
6-10 lat

Obsada:
Panna Łakomczucha; Pan Łasuch; Pan Podwieczorek

Zalecana na scenę:
dramatyczną

Lokalizacja:
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz "Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży" 1993, z. 6.

Prapremiera:
marzec 1994 (Towarzystwo Wierszalin, Ośrodek Sztuki dla Dzieci)

Premiera:
kwiecień 1996 (wersja telewizyjna, TVP Warszawa)
listopad 2003 (Teatr Lalek "Guliwer" w Warszawie)
czerwiec 2004 (Teatr "Baj Pomorski" w Toruniu)

Opracowanie:
Justyna Ilasz