Autor:
Philippe Dorin
Streszczenie:
Postaci snują opowieść o Olbrzymie. Podwieczorek, przygotowując posiłek, śpiewa piosenkę o okropnie śmierdzącym Olbrzymie, który udał się do miasta, jest bardzo głodny i szuka świeżego mięsa, różowiutkiego. W opowiadaniu pojawia się dziewczynka-sierotka, która zostaje zjedzona przez Olbrzyma. Miasto ogarnia panika. Część drugą inicjuje Łakomczucha podczas wędrówki z Podwieczorkiem i Łasuchem. Dziewczynka we wnętrzu Olbrzyma odkrywa nowy świat. Po kręgosłupie przechodzi do mózgu, gdzie ogląda sny Olbrzyma. Dochodzi do zbiornika łez. Nagle zrywa się wiatr i dziewczynka wraz z nim frunie do płuc. W ciele Olbrzyma odkrywa cały kosmos. Część trzecia zaczyna się w trakcie zabawy w wojnę. Łasuch kontynuuje opowieść. Dziewczynkę budzi hałas zbliżających się myśliwych, polujących na Olbrzyma. Próbuje go ostrzec, jednak bez rezultatu. Myśliwi zabijają Olbrzyma i wydostają z wnętrza dziewczynkę, która ku ich zdziwieniu wcale nie jest wdzięczna za uwolnienie, ponieważ Olbrzym był dla niej jak ojciec. Sierotka zakopuje ciało Olbrzyma, a po pewnym czasie w miejscu tym wyrasta drzewo, na które wspinają się dzieci.
Przesłanie:
Sztuka odsłania zmyślony, fantastyczny świat wyobraźni i wrażliwości dziecięcej. Nie zna on żadnych ograniczeń. Jest to świat, w którym to, co zwykle wydaje się przerażające, wcale takie nie jest. Absurdalny humor Dorina ukazuje różnice między postrzeganiem rzeczywistości u dorosłych i dzieci.
Wiek adresata:
od 6 lat
Obsada:
Panna Łakomczucha; Pan Łasuch; Pan Podwieczorek
Zalecana na scenę:
dramatyczną
Źródło pochodzenia tekstu:
Tłumaczenie z języka francuskiego: Ewa Umińska-Plisenko, Tytuł oryginału: „Ogrrre!”
Lokalizacja:
6. zeszyt Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (nakład wyczerpany)
Prapremiera:
Towarzystwo Wierszalin Teatr w Supraślu, reż. Piotr Tomaszuk, marzec 1994
Premiera:
Teatr Telewizji, reż. Piotr Tomaszuk, kwiecień 1996
Teatr Lalek Guliwer w Warszawie, reż. Piotr Tomaszuk, listopad 2003
Teatr „Baj Pomorski” w Toruniu, reż. Piotr Tomaszuk, czerwiec 2004
Opracowanie:
Justyna Ilasz