Pierre Gripari
Streszczenie:
Matka daje Niemowlęciu do picia mleko, a Psu kość do obgryzienia. Po jej wyjściu Niemowlę rozmawia z Psem. Przed dorosłymi udają, że nie rozumieją pewnych słów. Umieją mówić, ale nie chcą się z tym wydać, w obawie, że będzie się od nich więcej wymagać. Wymieniają się jedzeniem. Psu smakuje mleko, ale zaczyna skomleć, gdy widzi, że Niemowlę nie chce oddać mu kości. Przychodzi Matka. Sprytne Dziecko od razu wrzeszczy, żeby za bardzo nie oberwać za spożywanie posiłku psa. Kobieta bije zwierzę. Zrozpaczony Pies wpada na pomysł, by któregoś dnia zrobić rewolucję i zagryźć wszystkich ludzi. Niemowlę odradza mu ten pomysł, tłumacząc, że wtedy cały jego gatunek zdechnie z głodu. Pies nieszczęśliwy zaczyna znów skomleć. Przychodzi Matka. Ponownie bije psa i wygania go z pokoju. Słodkie Niemowlę udaje, że śpi.
Przesłanie:
W tym krótkim dramacie autor ujawnia wspaniałe poczucie humoru. Obraz dorosłych w oczach dziecka i psa nie wydaje się pozytywny. Dorośli są zaślepieni i wierzą w to, w co chcą wierzyć. Poprzez absurdalny pomysł rozmowy niemowlęcia z psem sztuka przypomina jednoaktówki surrealisty Henri Pierre'a Cami'ego.
Wiek adresata:
od 6 lat
Obsada:
Matka; Pies; Niemowlę
Zalecana na scenę:
dramatyczną
Źródło pochodzenia tekstu:
Tłumaczenie: Barbara Grzegorzewska
Lokalizacja:
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 3. zeszyt Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży
Prapremiera:
Teatr Obok z Poznania, październik 1993
Opracowanie:
Justyna Ilasz