Pisarczyk

Obsada

8-10 męskich postaci: Król; Niskokłaniający się: Szambelan, Podszambelan, Pisarz Najwyższy, Pisarz; Strażnik lub kilku strażników; Pisarczyk – co się nisko nie kłaniał; Błazen

Streszczenie

Akcja sztuki rozgrywa się na zamku króla, rządzącego podupadającym królestwem. Monarcha poszukuje sposobu na odwrócenie uwagi mieszkańców od kryzysu. Nakazuje Szambelanowi napisanie współczesnej sztuki teatralnej. Sztuka ma powstać bez wynagrodzenia, ale jednocześnie być tak genialna, by grano ją na innych dworach, a ludzie o niej opowiadali. Szambelan zostanie ścięty, jeśli nie sprosta zadaniu. Ponieważ nie ma on talentu pisarskiego, nakazuje napisane sztuki Podszambelanowi, narzucając mu wymagania analogiczne do królewskich. Podszambelan z kolei obarcza tym zadaniem podległego mu Pisarza Najwyższego, który przekazuje sprawę Pisarzowi. Pisarz, powołując się na talent młodego Pisarczyka, namawia go do napisania tekstu w jedną noc. Sztuka bardzo podoba się królowi, który wzywa zbuntowanego Pisarczyka, aby ją ocenił. Świta literatów zostaje zdemaskowana, a król obiecuje się z nimi policzyć. Pisarczyk zostaje Najwyższym Pisarzem i otrzymuje liczne przywileje. Błazen podejrzewa, że w związku z tym Pisarczyk niczego ciekawego już nie napisze.

PRZESŁANIE

Sztuka w demaskatorski sposób opowiada o demoralizującym obliczu władzy, przywilejów i zaszczytów. Zawiera też myśl, że tylko uczciwy, utalentowany i niepokorny twórca może być autorem „dobrej sztuki”.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2008

Rok powstania tekstu

2008

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)