Podanie o Piaście

Obsada

Piast Kołodziej; Rzepicha (jego żona); Ziemowit (syn Piasta); Popiel (kneź Polan); Koryna (niania Ziemowita); Miła; Gęślarz; Mściwoj; Włast; Bogdal (kapłan); Ścibor (żołnierz); Matka Miłej; Światowid (bóg bogów); Radgost (bóg gościnności); Prowe (bóg sprawiedliwości); Dadźbóg (bóg słońca); Chors (bóg księżyca); Swarożyc (bóg ognia ziemskiego i piorunów); Żywia (bogini życia); Łada (bogini miłości); Marzana (bogini śmierci); Podróżny I i Podróżny II (aniołowie); Domowy (opiekun chaty); Ubożęta (małe służki Domowego); dziewczęta i chłopcy

Streszczenie

Noc Kupały. Goście Piasta informują o niesprawiedliwości Popiela. Po spotkaniu z Popielem Piast Kołodziej rozsyła wici. Jest noc. Światowid zbiera w chacie Piasta słowiańskich bogów. Mimo różnic charakterów bogowie łączą się, by pomóc w przywróceniu porządku ziemskiego. Zdaniem Światowida może tego dokonać tylko Kołodziej. Bogowie pozwalają oglądać swoje spotkanie dzieciom – Ziemowitowi (synowi Piasta) i Miłej (ocalałej w pogromie Popiela). Światowid mianuje Ziemowita rycerzem bogów. Następnego dnia mają się odbyć postrzyżyny Ziemowita. Chłopiec kończy 7 lat i przechodzi pod opiekę ojca. Piast martwi się, że we wsi nikogo nie ma. Wszyscy ruszyli na zamek, by przegnać Popiela. Tymczasem obyczaj każe, by postrzyżyn dokonał ktoś spoza rodziny dziecka. Do chaty Piasta przybywają dwaj podróżni, prosząc o gościnę. Uradowany Piast prosi ich o dokonanie obrzędu. Podróżni zgadzają się i błogosławią chłopca w imię swojego Boga. Darowują chłopcu krzyżyk. Tymczasem mieszkańcy wracają ze śpiewem. Popiel uciekł z zamku. Oddają cześć Piastowi – nowemu kniaziowi. Piast przyjmuje zaszczyt, ale postanawia, że pozostanie wśród swoich ludzi. Rozpoczyna się uczta. Rzepicha niepokoi się, że nie wystarczy jadła i napoju dla wszystkich. Uspokaja ją jeden z podróżnych, czyniąc znak krzyża nad pokarmami. Potem goście odchodzą. Obserwuje ich tylko Ziemowit i Miła. Widzą, że mają u ramion skrzydła. Gospodarze wysłuchują opowieści Gęślarza o życiu, które przetrwa w pieśni.

PRZESŁANIE

Opowieść o zetknięciu się na wpół mitycznej słowiańszczyzny z chrześcijaństwem. Krzywda i chaos niszczą, ale sprawiedliwość zwycięża. Uprzywilejowanym obserwatorem jest dziecko, które spogląda na świat, widząc go pełniej niż dorośli. Nieśmiertelność czeka za progiem. Przetrwamy w pieśni i legendzie, jeżeli będziemy jej godni.

Źródło pochodzenia tekstu:

Centralna Biblioteka Repertuarowa dla Dzieci i Młodzieży

Lokalizacja

Biblioteka Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku