Wróć

Polskie rymowanki albo ceremonie

  • Autor/Autorka

    Andrzej Błażewicz

  • Wiek adresata

    od 16 lat

  • Zalecana na scenę

    żywy plan, z możliwością wykorzystania lalek i multimediów w celu plastycznego ilustrowania opowiadanej historii

  • opracowanie

    Halina Waszkiel

Tematy

    1. babcia
    2. samoakceptacja
    3. matka
    4. nastolatki
    5. relacje
    6. dojrzewanie
    7. konflikt
    8. ojciec
    9. wojna
    10. samotność
    11. dom
    12. rodzina
    13. bohater
    14. zmiana
    15. sen
    16. tożsamość
    17. slang
    18. wsparcie
    19. przemijanie
    20. tradycja
    21. przemoc
    22. trauma
    23. wspomnienia
    24. dziadek
    25. stabilizacja
    26. przeszłość
    27. strata
    28. przyszłość

  • Obsada

    1 osoba – raper

  • Streszczenie

    Monolog do rapowania. Młody chłopak jedzie do Warszawy na uroczystość I komunii swojej kuzynki. Nie cierpi podobnych ceremonii, drażni go Warszawa, kościelne obrzędy pierwszokomunijne, rodzinne zdawkowe rozmowy, także z matką i babcią. Demaskuje powierzchowne kontakty i udawane zadowolenie, podczas gdy prawdziwe problemy (zarówno rodzinne, jak i społeczne) zamiatane są pod dywan. Narrator snuje własne wspomnienia – dobre (jak piękne wakacje nad morzem u dziadka) i złe (awantury rodzinne i rozstanie rodziców), zagłębiając się coraz bardziej w odległe czasy, sprzed swego narodzenia. Dzięki wielopokoleniowemu spotkaniu stopniowo odkrywa traumatyczną przeszłość rodziny, wojenne losy dziadków, rzeź na Wołyniu, obławę NKWD na pradziadka, ucieczkę prababci do Sanoka (z małym dzieckiem – obecną babcią narratora), gwałt rosyjskich żołnierzy. Narastająca świadomość przeszłości pozwala Narratorowi w inny sposób spojrzeć na wydarzenia współczesne (np. marsz nacjonalistów przez Wrocław). Poszukiwanie swojej tożsamości rozpięte jest między wiedzą o własnych korzeniach (rodzinnych i narodowych) a rozpoznawaniem aktualnego miejsca w świecie (jako „rapera i grafomana”, z trupami w szafie).

    Monolog rozpisany jest na 10 części o oddzielnych podtytułach, ułatwiających rozpoznanie kolejnych okoliczności i miejsc akcji (np. „W kościele”, „W domu komunistki”, „Sen o Wołyniu”). Forma rapu pozwala bohaterowi wykrzyczeć prawdę o sobie i swoim postrzeganiu świata w sposób dobrze trafiający do potencjalnego odbiorcy, zwłaszcza nastoletniego. Agresywność języka idzie w parze z przenikliwością obserwacji i wrażliwością, ukrywaną pod szorstkim stylem wypowiedzi.

  • PRZESŁANIE

    Rapowany monolog ujawnia wrażliwość i zagubienie współczesnego młodego chłopaka, maskowane arogancją i agresywnym językiem. Pokazuje, jak poznawanie prawdy o przeszłości własnej rodziny i otoczenia, choć chwilami bolesne i traumatyczne, otwiera drogę do lepszego rozumienia świata i siebie w świecie.

  • Źródło pochodzenia tekstu

    zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2019

  • Nagrody i wyróżnienia

    jedna z trzech równorzędnych nagród w ww. Konkursie

  • Rok powstania tekstu

    2019

  • Prapremiera

    Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, reż. Ewa Rucińska, grudzień 2019

  • Lokalizacja

    Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 45. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2019 r.)

Powrót do góry strony