Wróć

Polskie rymowanki albo ceremonie

  • Autor/Autorka

    Andrzej Błażewicz

  • Wiek adresata

    od 16 lat

  • Zalecana na scenę

    żywy plan, z możliwością wykorzystania lalek i multimediów w celu plastycznego ilustrowania opowiadanej historii

  • opracowanie

    Halina Waszkiel

Tematy

    1. babcia
    2. samoakceptacja
    3. dojrzewanie
    4. konflikt
    5. matka
    6. nastolatki
    7. relacje
    8. wojna
    9. samotność
    10. dom
    11. ojciec
    12. bohater
    13. zmiana
    14. sen
    15. tożsamość
    16. rodzina
    17. wsparcie
    18. przemijanie
    19. tradycja
    20. slang
    21. trauma
    22. wspomnienia
    23. przemoc
    24. przeszłość
    25. dziadek
    26. stabilizacja
    27. strata
    28. przyszłość

  • Obsada

    1 osoba – raper

  • Streszczenie

    Monolog do rapowania. Młody chłopak jedzie do Warszawy na uroczystość I komunii swojej kuzynki. Nie cierpi podobnych ceremonii, drażni go Warszawa, kościelne obrzędy pierwszokomunijne, rodzinne zdawkowe rozmowy, także z matką i babcią. Demaskuje powierzchowne kontakty i udawane zadowolenie, podczas gdy prawdziwe problemy (zarówno rodzinne, jak i społeczne) zamiatane są pod dywan. Narrator snuje własne wspomnienia – dobre (jak piękne wakacje nad morzem u dziadka) i złe (awantury rodzinne i rozstanie rodziców), zagłębiając się coraz bardziej w odległe czasy, sprzed swego narodzenia. Dzięki wielopokoleniowemu spotkaniu stopniowo odkrywa traumatyczną przeszłość rodziny, wojenne losy dziadków, rzeź na Wołyniu, obławę NKWD na pradziadka, ucieczkę prababci do Sanoka (z małym dzieckiem – obecną babcią narratora), gwałt rosyjskich żołnierzy. Narastająca świadomość przeszłości pozwala Narratorowi w inny sposób spojrzeć na wydarzenia współczesne (np. marsz nacjonalistów przez Wrocław). Poszukiwanie swojej tożsamości rozpięte jest między wiedzą o własnych korzeniach (rodzinnych i narodowych) a rozpoznawaniem aktualnego miejsca w świecie (jako „rapera i grafomana”, z trupami w szafie).

    Monolog rozpisany jest na 10 części o oddzielnych podtytułach, ułatwiających rozpoznanie kolejnych okoliczności i miejsc akcji (np. „W kościele”, „W domu komunistki”, „Sen o Wołyniu”). Forma rapu pozwala bohaterowi wykrzyczeć prawdę o sobie i swoim postrzeganiu świata w sposób dobrze trafiający do potencjalnego odbiorcy, zwłaszcza nastoletniego. Agresywność języka idzie w parze z przenikliwością obserwacji i wrażliwością, ukrywaną pod szorstkim stylem wypowiedzi.

  • PRZESŁANIE

    Rapowany monolog ujawnia wrażliwość i zagubienie współczesnego młodego chłopaka, maskowane arogancją i agresywnym językiem. Pokazuje, jak poznawanie prawdy o przeszłości własnej rodziny i otoczenia, choć chwilami bolesne i traumatyczne, otwiera drogę do lepszego rozumienia świata i siebie w świecie.

  • Źródło pochodzenia tekstu

    zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2019

  • Nagrody i wyróżnienia

    jedna z trzech równorzędnych nagród w ww. Konkursie

  • Rok powstania tekstu

    2019

  • Prapremiera

    Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, reż. Ewa Rucińska, grudzień 2019

  • Lokalizacja

    Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 45. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2019 r.)

Powrót do góry strony