Porcelanowa lala. Prawdziwe życie toczy się gdzie indziej

Obsada

Justyna; Matka Justyny; Ojciec Justyny; Pani Nowak; Fedor; Weronika; Krzysztof; Bartek; statyści

Streszczenie

Początkowo akcja dramatu to dwa nakładające się na siebie monologi matki i córki. Obie kobiety wylewają w stronę publiczności swoje życiowe żale. Matka to niespełniona, znużona obecną pracą artystka. Kobieta jest zaniepokojona zachowaniem swojej córki, Justyny, nie potrafi się z nią porozumieć, zwłaszcza teraz, kiedy w wyniku zagłodzenia umiera przyjaciółka jedynaczki. Justyna z kolei to ambitna i wrażliwa nastolatka – opowiada o swoich relacjach z rodzicami, o swojej idealnej przyjaciółce Kindze, o problemach z akceptacją swojego ciała, ale ani słowem nie wspomina o tragedii, jaka ją dotknęła. Jednak podświadomie dziewczyna czuje się odpowiedzialna za śmierć przyjaciółki, odchudzały się razem i rywalizowały, która szybciej i więcej straci na wadze. Swoistą terapię dla Justyny, a także integralną część sztuki stanowi specyficzny warsztat teatralny. To dzięki nietypowym metodom charyzmatycznego instruktora Fedora, dziewczyna zaczyna oswajać śmierć i powoli wyzwala się z wiszących nad nią wyrzutów sumienia. Jako osobną część dramatu można wyodrębnić relacje Justyny z ojcem. Były alpinista, sfrustrowany w związku z niedoborem adrenaliny w życiu, wymarzył dla córki świetlaną przyszłość i ma wobec niej wygórowane oczekiwania. Zmusza ją do udziału w „wyścigu szczurów”, nie rozumiejąc, że dziewczyna może mieć inne aspiracje. Justyna ma nadzieję, że kiedyś w końcu przebije się przez skorupę, jaka dzieli ją od rodziców i stworzą normalnie funkcjonującą rodzinę – marzy, o czymś „prostym, wspólnym po prostu”. Nie podejrzewa jednak, że rodzice coś przed nią ukrywają – przez przypadek dowiaduje się, że ma starszą przyrodnią siostrę.

PRZESŁANIE

„Porcelanowa lala” to mocna, ale niezwykle prawdziwa sztuka o problemach współczesnej młodzieży. Autorka sięga głęboko, porusza tematy trudne, ale niestety częste. Poczucie wyobcowania, niemożność nawiązania bliskiego i opartego na wzajemnym zrozumieniu kontaktu z rodzicami, brak akceptacji własnego ciała, anoreksja – to nie tylko problemy Justyny, ale również wielu współczesnych nastolatek.

Źródło pochodzenia tekstu

sztuka zgłoszona do 22. Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)