POV: masz 12 lat i prze****ne

Tematy

• 1. relacje
  2. wewnętrzna walka
  3. konflikt
  4. matka
  5. nastolatki
  6. samotność
  7. kryzys psychiczny
  8. dorastanie
  9. bohater
  10. przemoc
  11. strach
  12. szkoła

• Obsada

  Arek, Crabbe/ Goyle, Matka / Pani na J. / Ekspedientka, Uporczywa myśl w głowie / Ciemność / WF

• Streszczenie

  Arek ma 12 lat. Każdego dnia towarzyszy mu „uporczywa myśl” – trudna, natrętna, która mówi chłopcu, że wszystko robi źle. W życiu nie pomaga również Arkowi obecność dwóch chłopców – nazwanych przez Arka „Crabbe i Goyle” – którzy w szkole znęcają się nad nim psychicznie, budzą strach, szantażują. W sztuce rzeczywistość przeplata się z negatywnymi wyobrażeniami bohatera. Arek nie mówi nikomu o przykrych doświadczeniach. Chłopiec boi się, że gdy mama dowie się na zbliżającym się zebraniu klasowym, co dzieje się w szkole, wyrzuci go z domu za ukrycie prawdy. Bohater ucieka w świat gier komputerowych, a spokój znajduje w ciemności – sam ze sobą. Jego magicznym zaklęciem na złe doświadczenia jest wykreślanie ich, jakby nigdy się nie pojawiły. Zły stan psychiczny chłopca zaognia rozmowa z ekspedientką w sklepie, która dopytuje: „jak w szkole”. Widzi, że z Arkiem dzieje się coś złego, chce mu pomóc. Arek irytuje się, chce, żeby umarła. Równocześnie boi się, że z powodu tej myśli kobieta naprawdę umrze. Po powrocie z wywiadówki mama zaczyna rozmowę z synem, tłumaczy, że nie jest sam, nie musi sobie ze wszystkim radzić. Arek otwiera się przed mamą – opowiada o negatywnych myślach w jego głowie. Po rozmowie chłopiec wychodzi na basen „poćwiczyć”.

  W dramacie sceny przedstawiające walkę głównego bohatera z natrętną myślą i rzeczywistością przeplatają się z scenami rozmów mamy chłopca z osobą nazwaną „WF”, która z uporem tłumaczy, że Arek nie potrafi pływać i nigdy się nie nauczy – lepiej zrezygnować z tego pomysłu. Mama walczy o chłopca. Po szczerej rozmowie z mamą Arek robi pierwszy krok ku przezwyciężeniu problemów.

• PRZESŁANIE

  Sztuka konfrontuje odbiorców i odbiorczynie z tematem samotności oraz przemocy doświadczanej ze strony rówieśników. Autor z niezwykłą autentycznością pokazuje, w jaki sposób może działać psychika młodej osoby, która nie dzieli się z bliskimi trudnymi doświadczeniami – próbuje uciec od rzeczywistości, sama stara się znaleźć rozwiązania zaistniałej sytuacji. Autentyczność opowieści przeplata się z metaforyką zdarzeń, tworząc interesującą całość. A zakończenie sztuki i rozmowa głównego bohatera z mamą dają nadzieję na zmianę i pokazują, jak ważne w kryzysie jest wsparcie drugiej osoby.

• Źródło pochodzenia tekstu

  zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2024

• Nagrody i wyróżnienia

  I nagroda w ww. konkursie

• Lokalizacja

  Centrum Sztuki Dziecka i 54. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2024 r.)