Proces końcowy

Obsada

Sędzia; Prokutor; Adwokat; Baba I; Baba II; Chłop; Świadkowie; Oskarżony; Głos

Streszczenie

Rozpoczyna się proces Konstantego C., człowieka oskarżonego o popełnienie straszliwej zbrodni: przyznał się do bycia nieszczęśliwym. Sędzia, prokurator i zebrani w sali sądowej ludzie są oburzeni zachowaniem oskarżonego. Powołani świadkowie opowiadają o swoim zadowoleniu z życia – pomimo długów, śmierci bliskich, nieciekawej pracy. Stanowią dowód na to, że można, a nawet należy nieustannie sprawiać wrażenie człowieka szczęśliwego. Konstanty C. zeznaje, że czuje się nieszczęśliwy, ponieważ… czuje. Zostaje skazany na dożywocie. Nagle scena pogrążą się w ciemnościach, oskarżony wygłasza krótką mowę, ktoś pociąga za dźwignię szubienicy, ale nie wiadomo co dzieje się później. Wszystko zaczyna wirować, jest rozmazane i niewyraźne.

PRZESŁANIE

Coraz bardziej poddajemy się wpływowi amerykańskiego modelu człowieka szczęśliwego. W sali sądowej ścierają się dwie wizje państwa: pierwsza zakłada, że wszyscy muszą myśleć jednakowo, druga daje osaczonej jednostce prawo do odczuwania i postrzegania świata na swój sposób. W dramacie pojawiają się elementy surrealistyczne oraz cytaty z literatury.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2008

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)