Przystanek. Baśń o niepotrzebnych krasnoludkach dla dzieci starszych

Obsada

Licja – kobieta, lat 25; Kazek – mężczyzna, lat 30; Despocio, Jadowitek i Głupaź – zachrypnięte, zarośnięte i łyse krasnoludki

Streszczenie

Jest noc. Licja i Kazek stoją na przystanku autobusowym za miastem, przy jednym z hipermarketów. Mają ze sobą olbrzymie pudło. Czekają na ostatni autobus. Nie wiedzą, że on nie przyjedzie. To zapomniane krasnoludki zrobiły im dowcip i dopisały ostatnią, fałszywą godzinę odjazdu. Za wszelką cenę chcą, by ludzie sobie w końcu o nich przypomnieli. Kazek zniecierpliwiony czekaniem decyduje się wezwać taksówkę. Niestety rozładowuje mu się bateria w komórce. Ostatecznie decydują się spędzić noc na przystanku ku wielkiej radości złośliwych krasnoludków. Dla Kazka i Licji jest to okazja, by spędzić trochę czasu tylko we dwoje. Niestety szybko się okazuje, że pomysł nie był dobry. Każda ich rozmowa kończy się sprzeczką. Wychodzą na jaw rozmaite pretensje, które żywią do siebie. A jednak mimo tego nie mogą bez siebie żyć. Wszystkiemu przyglądają się krasnale. Orientują się, że ludzie są zbyt zajęci sobą, by móc ponownie uwierzyć w krasnoludki. Decydują się zniknąć. Para zostaje sama. Nagle Kazek zaczyna otwierać pudło. Wyciąga z niego ogromny czarno-srebrny telewizor. Oboje stoją i zachwycają się nim.

PRZESŁANIE

Sztuka o braku porozumienia. Pokazuje jak w dzisiejszych czasach ludzie – nawet sobie bliscy – nie potrafią normalnie rozmawiać. Ukazuje też smutną prawdę o świecie konsumpcji, w którym ludzi jednoczy telewizor i nie ma miejsca dla krasnoludków.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2004

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)