Autor:
Philippe Dorin

Streszczenie:
Lumpa jest handlarką dźwięków, uwielbiającą hałas. Nagle słyszy, że ktoś powtarza wypowiadane przez nią słowa. Lumpę to drażni. Dostrzega Młodą Kobietę, knebluje jej usta i okazuje się, że słowa Lumpy zmieniają się w bełkot. Wyrywa knebel z ust Młodej. Próbuje dowiedzieć się, kim jest, kobieta jednak uparcie milczy. W końcu wyciąga puszkę po coli, twierdząc, że również ma dźwięki w pojemniku. Na to Lumpa wyjmuje kilka instrumentów, każdemu z nich odpowiada obraz. Wtedy Echo przykłada puszkę do oka jak lornetkę. Lumpa robi hałas przypominajacy szum morza, a Młoda Kobieta przykłada puszkę jak muszlę do ucha. W końcu zmęczone konkurencją zasypiają. Po przebudzeniu handlarka chce ją opuścić, na co Młoda Kobieta mówi, że są związane ze sobą na śmierć i życie. Lumpa staje się wpierw niema, a później zamienia się w echo Młodej Kobiety. Wreszcie Echo zajmujące się kradzieżą dźwięków mówi, że tylko cisza może rozdzielić albo połączyć kobiety. W puszce ma 7 dźwięków. Jeżeli Lumpa chce, by słowa echa uległy zniszczeniu, musi ich wysłuchać. Lumpa tworzy piosenkę, oddaje Młodej Kobiecie puszkę z muzyką. Rozstają się.

Przesłanie:
To metaforyczna opowieść o tym, że milczenie bywa czasem wymowniejsze niż słowa. Kiedy nie zapełniamy pustki wokół siebie hałasem, wyobraźnia rozpościera przed nami wspaniałe obrazy. Cisza może dwoje ludzi rozdzielić albo połączyć.

Wiek adresata:
7-10 lat

Obsada:
Lumpa, handlarka dźwieków; Młoda Kobieta; echo

Zalecana na scenę:
dramatyczną

Lokalizacja:
Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz "Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży" 1992, z. 2.

Prapremiera:
październik 1993 (Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)

Premiera:
czerwiec 1995 (Teatr "13 Muz" w Szczecinie)

Opracowanie:
Justyna Ilasz