Rubi

Obsada

Kobieta; Mężczyzna; Prezenter/Telewizor; Głos

Streszczenie

Akcja sztuki rozpoczyna się w momencie, w którym młodej kobiecie psuje się telewizor. Przerażona dzwoni po pomoc, ponieważ nie wyobraża sobie, że mogłaby bez niego funkcjonować. Zgłoszenie przyjmuje młody mężczyzna, który jest zdziwiony zachowaniem kobiety. Zwraca się ona do swojego telewizora po imieniu, a nawet domaga się, aby przed naprawą dać mu znieczulenie. Mężczyzna naprawia sprzęt i próbuje nawiązać z kobietą bliższy kontakt, która go jednak unika: nie jest przyzwyczajona do towarzystwa ludzi. Jej łączność ze światem ogranicza się do spotkań z prezenterem telewizyjnym, który co jakiś czas wyłania się z ekranu, aby przypomnieć, że telewizor jest jej bogiem. Tymczasem mężczyzna, który próbuje wyrwać kobietę z marazmu, sam zostaje wciągnięty w wirtualny świat. Chcą stworzyć związek, ale nieustannie rozmijają się. Kobieta z lęku przed ponownym uzależnieniem od świata lansowanego przez media, zamieszkuje na dachu wieżowca, aby tam poznać prawdziwe życie. Mężczyzna jednak wnosi jej na górę telewizor. Przerażona kobieta wyrzuca go. Traci równowagę i spada z dachu.

PRZESŁANIE

Bohaterka dramatu często wygłasza kwestię ,,Pan mój jest w studio. Mój Bóg ze szkła”. Trudno we współczesnym świecie uniezależnić się od świata, który lansują media. Łatwo zapomnieć, jak smakują prawdziwe uczucia i emocje, kiedy zastępuje się je przeżyciami bohaterów reklam i seriali.

Źródło pochodzenia tekstu

zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2008

Lokalizacja

Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu – materiał archiwalny (dostępny tylko na miejscu w Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu)