Ślimaczek i Zmorka

Tematy

• 1. samoakceptacja
  2. las
  3. baśniowość
  4. dojrzewanie
  5. relacje
  6. konflikt
  7. poetyckość
  8. matka
  9. zwierzęta
  10. bohaterka
  11. wsparcie
  12. współpraca
  13. strata
  14. przyjaźń
  15. szkoła

• Obsada

  Ślimaczek; Zmorka; Krecia; Pani Straszna; Czarownica; postaci pozbawione głosu (Wierne Sługi) Biały; Czerwony; Czarny

• Streszczenie

  Na brzegu lasu Ślimaczek sprząta swój dom. Zmorka mówi, że starała się być grzeczna. Widać obrazy z jej wyobraźni – krzyczącą Panią Straszną. Ślimaczek mówi Zmorce o Czarownicy, która może jej dać olej do głowy. Czarownica oświadcza, że pomoże Zmorce, jeśli ta wykona pewne zadania. W nocy Krecia (miniaturka Zmorki ofiarowana jej przez zmarłą mamę) zastępuje w pracach dziewczynkę, która śni u Ślimaczka o Pani Strasznej. Następnego dnia przez las przechodzi wycieczka dzieci strofowanych przez Panią Straszną. Zmorka wraca do Czarownicy, która jest z niej zadowolona. Wokół uwijają się Wierne Sługi wiedźmy – Czarny i Czerwony (Noc i Wschodzące Słońce). W dzień, podśpiewując, pracuje Zmorka, w nocy pomaga jej Krecia. Czarownica wynagradza Zmorkę. Przed spotkaną w lesie Panią Straszną ratuje Zmorkę czaszka wypełniona płonącym olejem. Połowa Pani Strasznej trafia do kotła Czarownicy. Krecia i Zmorka idą opowiedzieć wszystko Ślimaczkowi.

• PRZESŁANIE

  Opowieść o szacunku dla drugiego człowieka, niezależności i nonkonformizmie, które mogą pomóc w znalezieniu wyjścia z trudnej sytuacji.

• Źródło pochodzenia tekstu

  zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2002

• Nagrody i wyróżnienia

  wyróżnienie finansowe w ww. Konkursie

• Prapremiera

  Teatr Animacji w Poznaniu, reż. Janusz Ryl-Krystianowski, listopad 2003

• Lokalizacja

  Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 18. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2003 r.)