Smutna Królewna

Tematy

• 1. relacje
  2. baśniowość
  3. matka
  4. dom
  5. ojciec
  6. wolność
  7. zmiana
  8. rodzina
  9. rodzice
  10. tradycja
  11. dziecko
  12. bunt
  13. przeszłość
  14. przyszłość

• Obsada

  Stary Błazen; Młody Błazen; Król; Królowa; Królewna; Paź; Doktor; Straż

• Streszczenie

  W historii opowiadanej przez Starego Błazna wszyscy się śmieją, bo taki jest rozkaz Króla. Wszyscy, poza Królewną. Powaga Królewny traktowana jest jako dyshonor dla królewskiej rodziny. Za „leczenie” dziewczynki biorą się kolejno Paź, Doktor i Młody Błazen, czyli dawne wcielenie narratora. Każdy próbuje własnych metod, spieszą się, bo wielkimi krokami zbliża się uroczystość, na której Królewna winna się oficjalnie uśmiechnąć. Niestety ich starania kończą się fiaskiem – smutek dziewczyny, traktowany jako skandal – sprawia, że rodzina królewska zmienia taktykę. Dostosowując się do złego humoru Królewny, nakazuje wszystkim poddanym smucić się. Jednak Stary Błazen niechcący rozśmiesza Królewnę. Okazuje się, że nie była ona „permanentnie smutna”, tylko, jak każdy, miewała złe dni. Królewna wypomina rodzicom chęć narzucenia sobie i innym nastroju. Po namyśle wszyscy uznają, że wolny wybór w tej kwestii jest najrozsądniejszy.

• PRZESŁANIE

  Historia, opowiedziana lekko i z humorem opowiada o ludzkiej potrzebie do upraszczania rzeczywistości. Świat, w którym narzuca się nawet emocje, wydaje się być łatwiejszy do zrozumienia i opanowania. Puenta oczywiście dowodzi, że takie podejście jest nietrafione.

• Źródło pochodzenia tekstu

  zgłoszony do Konkursu na Sztukę Teatralną dla Dzieci i Młodzieży organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w roku 2002

• prapremiera

  Teatr Montownia w Warszawie, reż. Paweł Aigner, wrzesień 2004

• Lokalizacja

  Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz 18. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (2003 r.)