Sto lat kuchni francuskiej

Tematy

• 1. magia
  2. humor
  3. baśniowość
  4. bohater
  5. miłość
  6. sen
  7. bohaterka
  8. przemijanie

• Obsada

  Dorota, kucharka; Ernest, kucharz; Kuchcik; Rozalka, pokojówka; Wróżka

• Streszczenie

  W kuchni ‒ przy kieliszku alkoholu, w czasie pracy ‒ kucharz Ernest i kucharka Dorota toczą dyskusje na temat wizyty Ernesta u doktora i zaleceń dotyczących picia alkoholu. Rozmowę przerywa pokojówka Rozalka, która przynosi wieść, że ukłuwszy się wrzecionem, księżniczka zasnęła. Młody, pogardzany i obarczony pracą kuchcik chce dowiedzieć się, co się wydarzyło, jednak zostaje potraktowany kopniakiem przez kucharza. Przybywa wróżka, która przyspiesza czas. Obecni w kuchni zamierają. Upływa sto lat. Rozalka znów przynosi wiadomość zgromadzonym w kuchni: królewicz zdjął czar z królewny. Jej Rodzice dawno umarli, a ona obudziła się. Kucharze dziwią się, że czas upłynął. Krzątają się w kuchni, by jak najszybciej podać posiłek głodnej królewnie. Ernest wydaje polecenia kuchcikowi, który ma dość słuchania starszych i odmawia wydania pieczeni, tłumacząc, że kucharz sam może zająć się pracą. W finale Dorota i Ernest dochodzą do wniosku, że czasy się zmieniły i stosunki starych oraz młodych także.

• PRZESŁANIE

  Autor opowiedział tradycyjną baśń o „Śpiącej królewnie” z perspektywy służby kuchennej. Gripari stosując jarmarczny humor i zabiegi komediowe pokazał upływ czasu, zmieniające się relacje międzypokoleniowe ‒ z tradycyjnych, gdzie to młodzi poddają się woli starszych, na takie, w których to młodzi decydują. W sztuce Gripariego można dostrzec krytykę tradycyjnego modelu społecznego, w którym praca podzielona jest niesprawiedliwie ‒ słabsi lub młodsi pracują na mocniejszych.

• Źródło pochodzenia tekstu

  Tłumaczenie z języka francuskiego: Barbara Grzegorzewska, Tytuł oryginału: „Cent ans de cuisine française”.

• Lokalizacja

  8. numer Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży (1995 r.), nakład wyczerpany