Carsten Brandau
Streszczenie:
Jedynka i Dwójka są cyframi, które przestrzegają porządku liczb. Jedynka zawsze pierwszy pojawia się na scenie, pierwszy się wita i pierwszy siada. Oprócz tego jest najlepszy, najszybszy i najpiękniej gwiżdże. Z kolei Dwójka we wszystkim musi być drugi i ostatni. Dla obu bohaterów ta sytuacja bywa uciążliwa. Cyfry zauważają, że porządek liczb nazywany „naturalnym”, wcale nie jest uniwersalny. Na przykład dziurki w nosie albo nogi nie mają stale przypisanej im kolejności, a ptaki gwiżdżące jeden przez drugiego, wydają się niczemu niepodporządkowane. W pewnym momencie do historii wkracza Pan Trójka, którego swobodne poczynania dosłownie stawiają świat na głowie, a główni bohaterowie.. powoli zamieniają się w ptaki. Choć akceptacja tej nowej sytuacji na początku wywołuje w nich gwałtowny sprzeciw i tęsknotę za dobrze znanym ładem, ostatecznie przyzwyczajają się do nowej sytuacji. Okazuje się, że nie ma takiego układu którego nie można by zmienić oraz że pozornym chaosem także mogą rządzić pewne reguły.
Przesłanie:
Nieco abstrakcyjna, pełna humoru sztuka zachęca do nieustannego poddawania w wątpliwość prawd powszechnie uważanych za oczywiste oraz do pozbycia się lęku przed zmianami. System, w którym funkcjonujemy nie musi być jedynym możliwym i dlatego warto poszukać innych rozwiązań - zwłaszcza, jeśli w dotychczasowym porządku czujemy się niewygodnie.
Wiek adresata:
od 4 lat
Obsada:
Jedynka, Dwójka i Pan Trójka
Zalecana na scenę:
lalkową lub dramatyczną
Rok powstania tekstu:
2012
Źródło pochodzenia tekstu:
Tłumaczenie: Iwona Nowacka
Nagrody i wyróżnienia:
Nagroda Niderlandzko-Niemieckiego Festiwalu Kaas und Kappes, 2013; Główna Nagroda Festiwalu Kinder-Stücke w Mülheim, 2015
Prapremiera:
Państwowy Teatr Lalki „Tęcza” w Słupsku oraz Teatr Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie, reż. Michał Tramer, 2016
Premiera:
Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, reż. Mateusz Przyłęcki, 2018
Opracowanie:
Agata Drwięga